Χαιρετισμοί στην Παναγία μας και ο Ακάθιστος Ύμνος

Άρωμα Χαιρετισμών στο Σχολείο μας

Με την ευλογία του ιερέα, την περασμένη Παρασκευή, ημέρα του Ακάθιστου Ύμνου, είχαμε τη χαρά να ψάλουμε, με τους μαθητές και τις μαθήτριες των δύο πρώτων τάξεων, κάποια αποσπάσματα από την Α'  Στάση των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, καθώς και τα τροπάρια "Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ" και "Τήν ὡραιότητα τῆς παρθενίας Σου".

Είχε προηγηθεί δράση των παιδιών της Β' τάξης, τα οποία, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα των εκπαιδευτικών, έφεραν λουλουδάκια με τα οποία στολίσαμε τις εικόνες της Παναγίας.

Τα παιδιά βίωσαν μια ξεχωριστή μέρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας αρχικά μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και μετά μέσα στον Ι.Ν. του Αγ. Βασιλείου, που βρίσκεται στον χώρο του Σχολείου. Στο παρακάτω βίντεο ακούγονται τα παιδιά που ψάλλουν τον Ακάθιστο Ύμνο.

«Το τενεκεδένιο σχολείο» - Μια θεατρική παράσταση

Oι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ τάξης είχαν τη χαρά να παρακολουθήσουν μια εξαιρετική θεατρική παράσταση με τίτλο «Το τενεκεδένιο σχολείο».

Το συγκεκριμένο έργο, εμπνευσμένο από τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και την εγκατάσταση των τελευταίων στον ελλαδικό χώρο, άγγιξε τις καρδιές όλων των παρευρισκομένων. Ήρωες του έργου ήταν μικροί μαθητές, οι οποίοι αποφάσισαν να χτίσουν το δικό τους σχολείο. Ένα σχολείο όμως διαφορετικό από τα άλλα. Όχι φτιαγμένο από τούβλα και τσιμέντο, αλλά από τενεκεδένια υλικά. Ένα σχολείο που κάθε φορά που έβρεχε, έμπαζε νερά από τις σχισμές στα ταβάνια. Ένα σχολείο κρύο και χωρίς ανέσεις. Αλλά και ένα σχολείο που είχε τη δική του μουσική κάθε φορά που φυσούσε ο άνεμος και ήταν λες και άκουγες τη μελωδία μιας φυσαρμόνικας. Ένα σχολείο που στο φως του ήλιου έμοιαζε χρυσό!

Μικροί και μεγάλοι παρακολούθησαν την παράσταση με ευλαβική προσοχή και συγκίνηση, κατανοώντας τόσο τις δυσκολίες της προσφυγιάς όσο και την αξία της μόρφωσης. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή».

Με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από την Ιωνία (Σμύρνη), θα κατακλύσουν τη Θεσσαλονίκη. Στον οικιστικό χώρο της Θεσσαλονίκης εγκαταστάθηκαν περί τους 110.000 πρόσφυγες, όταν ο πληθυσμός στην ίδια περιοχή ήταν περίπου 120.000.

Πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Άνω Πόλη, κτίζοντας παράγκες σε επαφή με τα κάστρα, ενώ αρκετοί βρήκαν καταφύγιο στο κέντρο της πόλης, στους ναούς, με επίκεντρο τον ναό της Παναγίας Αχειροποιήτου, σε σχολεία, τεμένη και εμπορικές στοές. Παράλληλα, άλλοι πρόσφυγες αναπτύχθηκαν στην Καλαμαριά, την Τούμπα και την Αγία Φωτεινή, άλλοι κατευθύνθηκαν στα περίχωρα, κι εγκαταστάθηκαν σε στρατόπεδα, ή ίδρυσαν συνοικισμούς, σε ανάμνηση των αλησμόνητων πατρίδων (Κορδελιό, Μενεμένη, Ξηροκρήνη, Νέα Ευκαρπία, Νέα Κρήνη, Νέα Μηχανιώνα, Νέα Μαγνησία, Συκιές, Νεάπολη, Σαράντα Εκκλησιές).

Ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή τους, το 1923, χιλιάδες παιδιά δεν έχουν καμία εκπαίδευση- η Πρόνοια και το κράτος δεν έχει δυνατότητες να παρέχει σχολικές υποδομές κι έτσι με πρωτοβουλία των ίδιων των προσφύγων, μία μοναδική ιστορία γεννιέται…

Στην αυλή του Ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος» στην Τούμπα, οι πρόσφυγες αδελφοί –και πρόγονοί μας- από την Σμύρνη έφτιαξαν με τα ίδια τους τα χέρια, από ξύλα και τενεκέδες, το πρώτο προσφυγικό σχολείο της Θεσσαλονίκης, όπου μέχρι και σήμερα υπάρχει το 56^ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης με την επιγραφή «Τενεκεδένιο Σχολείο».

Στην ιστορία μας αναβιώνεται μία αξιολάτρευτη παρέα προσφυγόπουλων του 1923, οι οποίοι μαζί με τους γονείς και τους αγαπημένους τους δασκάλους, τον –λόγιο- κύριο Χαρίλαο και την –μελωδικότατη- κυρία Πολυξένη, έγραψαν Ιστορία. Μέσα από τις λάσπες των προσφυγικών καταυλισμών ενώθηκαν, συν δημιούργησαν κάνοντας την αναποδιά παιχνίδι, την δυσκολία ελπίδα και την προσφυγιά αλληλεγγύη.

Το Τενεκεδένιο Σχολείο, σήμερα, βρίσκεται στην Πυλαία, ακόμα λέγεται Τενεκεδένιο και στεγάζει το 56ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης.

 

Ελιά η τιμημένη...

Ελιά η τιμημένη…

Έτσι την αποκαλεί στο ποίημά του ο Κωστής Παλαμάς. Και αλήθεια, πόσο δίκιο έχει! Ένα δέντρο που έχει βαθιά τις ρίζες του στην ελληνική ιστορία και απλώνει τα κλαδιά του σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Τη συναντάμε στη θρησκεία, τον πολιτισμό και την τέχνη μας.

Φέτος, λοιπόν, αποφασίσαμε με τους μικρούς μαθητές και τις μαθήτριες της Α’ Τάξης να ταξιδέψουμε μαζί της και να τη γνωρίσουμε καλύτερα, μέσα από την ομαδική εργασία «Ελιά, πες μας την ιστορία σου». Πρώτος μας σταθμός, η μυθολογία. Ποιος άραγε δεν ξέρει τον μύθο για το πώς πήρε η Αθήνα το όνομα της. Πώς το δώρο της θεάς Αθηνάς, η ακριβή ελιά, έκανε τους Αθηναίους να την επιλέξουν ως προστάτιδα της πόλης τους έναντι του θεού Ποσειδώνα. Αφού λοιπόν αναφερθήκαμε σε αυτόν, τα παιδιά κλήθηκαν να στολίσουν χάρτινους αμφορείς. Οι «αγγειογραφίες» τους, εξαιρετικές!

Κι έπειτα, ψηλαφίσαμε την παρουσία αυτού του ευλογημένου δέντρου μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Από τη μινωική Κρήτη έως την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Την είδαμε ως φορέα του «ευ αγωνίζεσθαι» στον απλό και απέριττο κότινο των Ολυμπιακών Αγώνων να στεφανώνει αθλητές. Τη βρήκαμε να καίει στο ταπεινό καντηλάκι των χριστιανών, να τρέφει, να θεραπεύει, να διακοσμεί, να εμπνέει πεζογράφους, ποιητές, ζωγράφους. Μάλιστα οι μικροί καλλιτέχνες μας έφτιαξαν και τους δικούς τους, μοναδικούς, πίνακες ζωγραφικής.

Μέσα, λοιπόν, από αυτό το συναρπαστικό ταξίδι καταλήξαμε να βιώσουμε αυτό, που τόσο εύστοχα, έγραψε ο Έλληνας νομπελίστας ποιητής, Οδυσσέας Ελύτης: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι, που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»

Απολιθώματα του μέλλοντος...

Στο μάθημα της Ιστορίας μπήκαμε στην ενότητα της προϊστορίας. Μάθαμε πώς έμοιαζε η γη εκατομμύρια χρόνια πριν κι ένας τρόπος για να ανακαλύψουμε την ιστορία της είναι τα απολιθώματα.

Έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε τα δικά μας απολιθώματα. Φέραμε στην τάξη κοχύλια, φύλλα και πλαστικά παιχνίδια με δεινόσαυρους και ξεκινήσαμε τη διαδικασία. Βάζοντας ίδια ποσότητα αλεύρι και αλάτι και ανακατεύοντάς τα με νερό φτιάξαμε τη ζύμη μας. Ζυμώσαμε όλοι μαζί και απο το ζυμάρι πλάσαμε μπαλάκια ζύμης.

Στη συνέχεια διάλεξε ο καθένας το δικό του απολίθωμα, το πάτησε στο ζυμαράκι του και τα ψήσαμε όλα στον φούρνο του σχολείου μας.

Στο τέλος, κολλήσαμε μαγνητάκι από πίσω, για να μπορούμε να το τοποθετούμε πάνω στη μεταλλική επιφάνεια που θέλουμε! Έτσι, τώρα ο κάθε μαθητής και μαθήτρια της Γ’ τάξης έχει το δικό του απολίθωμα- μαγνήτη και γράφει τη δική του ιστορία!

Η Βιβλιοθήκη μας γιορτάζει! - Παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου

2 Απριλίου χθες και το Παιδικό Βιβλίο γιορτάζει σε όλη τη γη! Η Δανειστική Βιβλιοθήκη του Σχολείου μας έβαλε τα γιορτινά της και έμεινε εκτάκτως ανοιχτή σε όλα τα διαλείμματα, ώστε να υποδεχτεί και να κεράσει τα παιδιά όλων των τάξεων.

Μεγάλη χαρά μάς έδωσαν οι μικροί και μεγάλοι μαθητές που την επισκέφθηκαν και κάθισαν με την παρέα τους στο σαλονάκι της, για να διαβάσουν τα αγαπημένα τους βιβλία. Αυτό είναι το όραμά μας! Μια Βιβλιοθήκη, ζεστή αγκαλιά για όλα τα παιδιά του Σχολείου! 

Ελληνική Αστυνομία. Έντυπα για τη σωστή αντιμετώπιση κάθε είδους βίας

Μετά την εκτενή ενημέρωση που έγινε στους μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης του Σχολείου μας από τους υπεύθυνους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, δημοσιεύονται παρακάτω τα έντυπα που δόθηκαν. Αφορούν όχι μόνον τους μαθητές αλλά και τους γονείς και κάθε υπεύθυνο πολίτη.

Μπορείτε να τα κατεβάσετε και να τα τυπώσετε. Θα βρίσκονται πάντα σ΄ αυτόν τον διαδικτυακό χώρο, για να είναι στη διάθεση του καθένα που θα χρειαστεί σχετική ενημέρωση.

ΕΧΕΙΣ ΦΩΝΗ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ

Οδηγίες αντιμετώπισης κινδύνων και βίας… 

για ανήλικους και για πολίτες

Σε κάθε ηλικία οι κίνδυνοι είναι διαφορετικοί. Ας γίνει μια συμφωνία, μια σύμβαση μεταξύ γονέων και παιδιού. Σύμβαση για τη χρήση κινητού τηλεφώνου και Σύμβαση για τη χρήση διαδικτύου.

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τη σύμβαση που αφορά στην ηλικία του παιδιού σας. Τυπώστε, μελετήστε, συζητήστε, εξηγήστε, υπογράψτε, ησυχάστε.

Ηλικίες: 6-10 ετών, 11-14 ετών, 15-18 ετών

ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΟΝΕΩΝ-ΠΑΙΔΙΟΥ

ΠΕΡΙ ΧΡΗΣΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

& ΠΕΡΙ ΧΡΗΣΗΣ ΚΙΝΗΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ

Και βέβαια υπάρχουν οι σχετικοί νόμοι. Δείτε, λοιπόν τι προβλέπεται σχετικά με τα παραπάνω θέματα.

ΜΙΛΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

«Τα ανήσυχα μολύβια» της Α΄ τάξης

Áðü ôïí ÃåíÜñç êáé ìåôÜ, ôá ìïëýâéá ôùí ìáèçôþí êáé ìáèçôñéþí ôçò Á´ ôÜîçò Ý÷ïõí «ðÜñåé öùôéÜ»! ¸íáò äçìéïõñãéêüò áíáâñáóìüò åðéêñáôåß êáé ôá ðáéäéÜ, ãåìÜôá áíõðïìïíçóßá, ñùôÜíå êáèçìåñéíÜ ôéò äáóêÜëåò ôïõò: «Êõñßá, Ý÷ïõìå óÞìåñá Ãñáðôü Ëüãï;». Ïé ðñþôåò éóôïñßåò ôùí ðáéäéþí ìáò ãßíïíôáé ðñáãìáôéêüôçôá êáé ç ÷áñÜ ìéêñþí êáé ìåãÜëùí äåí ìðïñåß íá êñõöôåß.

Ç ÐáñáãùãÞ Ãñáðôïý Ëüãïõ óôçí Á´ ôÜîç åßíáé ìéá äéáäéêáóßá ðïõ îåêéíÜåé áðü ôéò ðñþôåò ìÝñåò ôçò ó÷ïëéêÞò ÷ñïíéÜò, äßíïíôáò Ýìöáóç, áñ÷éêÜ, óôçí êáëëéÝñãåéá ôïõ ðñïöïñéêïý ëüãïõ ôùí ðáéäéþí. ÐñïôñÝðïõìå ôïõò ìáèçôÝò êáé ôéò ìáèÞôñéåò íá äéáôõðþíïõí ïëïêëçñùìÝíåò ðñïôÜóåéò óôïí ëüãï ôïõò êáé äåí áñêïýìáóôå óå ìïíïëåêôéêÝò áðáíôÞóåéò. Óõìâïõëåýïõìå êáé ôïõò ãïíåßò íá êÜíïõí ôï ßäéï óôï óðßôé. ÐáñÜëëçëá, åêìåôáëëåýïìáóôå ôçí åéêïíïãñÜöçóç ôïõ ó÷ïëéêïý âéâëßïõ êáé êáèïäçãïýìå ôá ðáéäéÜ óôçí ðåñéãñáöÞ. ÌÝóá áðü ôéò óõæçôÞóåéò ôçò ôÜîçò, âïçèïýìå ôá ðáéäéÜ íá áöçãçèïýí ãåãïíüôá êáé óêÝøåéò ôïõò. Åíèáññýíïõìå ôïí áõèüñìçôï ãñáðôü ëüãï ôùí ðáéäéþí («Äåò, êõñßá, ôé Ýãñáøá!») ðïõ åêöñÜæåôáé ðïéêéëïôñüðùò (ð.÷. ìå Ýíá óçìåßùìá ðñïò ôç äáóêÜëá), êáèþò ôá ðáéäéÜ ìáèáßíïõí ôá ãñÜììáôá ôçò áëöáâÞôáò. ÓéãÜ óéãÜ ôá ðñùôÜêéá ìáò áñ÷ßæïõí êáé áíôéëáìâÜíïíôáé üôé ìðïñïýí íá ãñÜøïõí ôéò äéêÝò ôïõò óêÝøåéò êáé íéþèïõí éó÷õñÜ!ÖôÜíïõìå, Ýôóé, óôï äåýôåñï ôñßìçíï ôçò ó÷ïëéêÞò ÷ñïíéÜò, ïðüôå ïé ìáèçôÝò êáé ïé ìáèÞôñéÝò ìáò áñ÷ßæïõí íá ãñÜöïõí ðñïôÜóåéò ðïõ ðåñéÝ÷ïõí ìßá ëÝîç ðïõ ôïõò äßíïõìå. ÌéëÜìå ôþñá ðéá áíáëõôéêÜ ãéá ôïõò êáíüíåò ðïõ äéÝðïõí ôïí ãñáðôü ìáò ëüãï: îåêéíÜìå ìå êåöáëáßï, áöÞíïõìå áðïóôÜóåéò áíÜìåóá óôéò ëÝîåéò, âÜæïõìå ôåëåßá, äåí îå÷íÜìå ôïõò ôüíïõò. ÌåôÜ êé áðü áõôÞ ôçí ðñïåôïéìáóßá, åßìáóôå Ýôïéìïé ðéá íá ðåñÜóïõìå óôéò éóôïñßåò ôùí ðáéäéþí. Ðáßñíïíôáò áöïñìÞ áðü ìéá åéêüíá êáé Ýíá èÝìá, ôá ðñùôÜêéá ìáò ãñÜöïõí ôéò äéêÝò ôïõò éóôïñßåò. ¸÷åé ðñïçãçèåß ç åðåîåñãáóßá ôïõ èÝìáôïò ìÝóá óôçí ôÜîç ìÝóá áðü ôçí ðñïâïëÞ åðïðôéêïý õëéêïý, ôçí áíÜãíùóç ó÷åôéêþí ëïãïôå÷íéêþí âéâëßùí, ôçí åíçìÝñùóç áðü åéäéêïýò (ð.÷. ï ê. ÂïõôóÜò, ï óêéôóïãñÜöïò, ðïõ ìáò ìßëçóå ãéá ôï êüìéê). Ïé éäÝåò ôùí ðáéäéþí êáôáãñÜöïíôáé êáé ìÝíïõí óôïí ðßíáêá ãéá íá åìðíÝïõí êáé íá âïçèïýí. Ôá ïñèïãñáöéêÜ ëÜèç ôùí ðáéäéþí äéïñèþíïíôáé áðü ôçí åêðáéäåõôéêü ìå ìïëýâé, ãéáôß ðñïôåñáéüôçôá ó΄ áõôÞ ôç öÜóç Ý÷åé ç ïñèÞ äéáôýðùóç ôùí éäåþí.

Ç êáèçìåñéíüôçôá ìÜò äåß÷íåé üôé ïé ìáèçôÝò êáé ïé ìáèÞôñéÝò ìáò áãáðÜíå ôïí ãñáðôü ëüãï êáé áíõðïìïíïýí íá ãñÜöïõí ôéò äéêÝò ôïõò éóôïñßåò. ÌÜëéóôá, óôï ôÝëïò ôçò ó÷ïëéêÞò ÷ñïíéÜò, ïé éóôïñßåò êÜèå ðáéäéïý èá åíùèïýí êáé èá äçìéïõñãÞóïõí ôï äéêü ôïõ âéâëßï!

Εργασίες στη γερμανική γλώσσα

Klubkarte

Οι μαθήτριες / μαθητές της Ε Τάξης διδάχτηκαν σε κεφάλαια του διδακτικού τους βιβλίου για το πώς να συμπληρώνουν τα στοιχεία τους σε μία αίτηση εγγραφής.

Παρακάτω θα δείτε κάποιες όμορφες συμπληρωμένες εργασίες τους.

Typisch Deutsch?

Μαθήτριες – μαθητές της Δ Τάξης που διδάσκονται τη γερμανική γλώσσα, αποτύπωσαν με τη φαντασία τους στοιχεία που αντιπροσωπεύουν τη Γερμανία.

Die Monate und die 4 Jahreszeiten - Οι μήνες και οι 4 εποχές

Σε κεφάλαιο του διδακτικού τους βιβλίου οι μαθήτριες και μαθητές της Δ΄ τάξης διδάχτηκαν τους μήνες και τις 4 εποχές του χρόνου στα γερμανικά. Έπειτα θέλησαν να αποδώσουν αυτά που διδάχτηκαν με τις όμορφες ζωγραφιές τους.

Η Ελληνική Αστυνομία και το Τμήμα Προστασίας Ανηλίκων στο Σχολείο μας

Μια πραγματικά μοναδική εμπειρία ζήσαμε στο Σχολείο μας, καθώς είχαμε τη χαρά να μας επισκεφθούν αξιωματικοί Διεύθυνσης Άμεσης Δράσης, μέλη της Ομάδας ΔΙΑΣ και αξιωματικός της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων, της Ελληνικής Αστυνομίας.

Οι πιο τυχεροί, λόγω ηλικίας, ήταν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε΄και Στ' τάξης, που βρέθηκαν στην Αίθουσα Εκδηλώσεων των Εκπαιδευτηρίων μας, για να παρακολουθήσουν ενημερωτική ομιλία, από την Αστυνόμο Α', κ. Βασιλική Μελετλίδου. Μίλησε στα παιδιά για τον ρόλο των αστυνομικών και έκανε ξεκάθαρο ότι είναι δίπλα σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στα παιδιά. Μαζί της ήταν ο συνεργάτης της, Υπαστυνόμος Α΄, κ. Στυλιανός Χατζησπύρογλου, που αποκάλυπτε στα παιδιά τα "μυστικά" που πρέπει να γνωρίζουν, για να προστατεύουν τον εαυτό τους. Η παρουσίαση έκλεισε με αναφορά περιστατικών, που έκαναν τα παιδιά μας στο Επιχειρησιακό Τμήμα της Αστυνομίας, καλώντας στο "100", για να αναφέρουν περιστατικά βίας που αντιλήφθηκαν. Ξεχωριστή τιμή για εμάς ήταν η παρουσία του κ. Στέφανου Βέρρα, Α΄ Υποδιευθυντή της Δ/νσης ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ Θεσσαλονίκης, που μίλησε στα παιδιά, δίνοντάς τους πολύτιμες συμβουλές.

Αφήσαμε την Αίθουσα Εκδηλώσεων, έχοντας εμπεδώσει βαθιά το σύνθημα "Τι, πού, ποιος, πότε", που πρέπει να ακολουθούμε όταν αναφέρουμε κάποιο περιστατικό στην Άμεση Δράση και η συνέχεια δόθηκε στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου μας. Εκεί είχαν παραταχθεί μοτοσικλέτες της Ομάδας ΔΙΑΣ και ένα περιπολικό, δημιουργώντας μια μοναδική εικόνα και φέρνοντας πιο κοντά τα παιδιά με τα όργανα της τάξης. 

Μαθητές και μαθήτριες, όλων των τάξεων, ανέβηκαν στις μοτοσυκλέτες, φόρεσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα, μπήκαν στο περιπολικό και χρησιμοποίησαν τον εξοπλισμό του. Από τους μικρούς αστυνομικές δεν "ξέφυγαν" ούτε οι δάσκαλοί τους, οι οποίοι "συνελήφθησαν' και οδηγήθηκαν μέσα στο όχημα.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τη δράση και, πραγματικά, δεν ήθελαν να τελειώσει. Έτσι, όταν οι μηχανές και το περιπολικό αποχώρησαν, τους ακολούθησαν και φάνηκε πως ήταν έτοιμα κι αυτά να ξεχυθούν στους δρόμους για να διασφαλίσουν την ασφάλεια των πολιτών.

Οι δράσεις της ημέρας ολοκληρώθηκαν με την ομιλία του κ. Παναγιώτη Αγγελίδη, Αστυνομικού του Τμήματος Προστασίας Ανηλίκων, που μίλησε ανοιχτά στα παιδιά, με σκοπό να τα θωρακίσει και να τα προστατεύσει από τις συνεχώς αυξανόμενες απειλές της κοινωνίας μας. Τους υπέδειξε πρακτικούς τρόπους προστασίας και τόνισε την ανάγκη να ενημερώνουν άμεσα τους γονείς τους, τους δασκάλους τους και άτομα που εμπιστεύονται για το παραμικρό ύποπτο ή άσχημο που αντιλαμβάνονται.

Με τη σωστή ενημέρωση, τη συνεργασία εκπαιδευτικών και γονέων, αλλά και τη βοήθεια της Ελληνικής Αστυνομίας, αισθανόμαστε και είμαστε πιο ασφαλείς!