Συγχαρητήρια!!!

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες»

Συγγραφέας: ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι ο Φιλέας Φογκ, ο υπηρέτης Πασπαρτού και η προγκίπισσα Άουντα στο Λονδίνο του 19ου αιώνα. Ο Φιλέας Φογκ, ένας εκκεντρικός τζέντλεμαν, ζούσε μαζί με τον υπηρέτη του στον αριθμό 7 της οδού Σαβίλ. Περνούσε τον χρόνο του παίζοντας ουίστ, ένα παιχνίδι με τραπουλόχαρτα και διαβάζοντας εφημερίδες. Μια μέρα βάζει στοίχημα με τους συμπαίκτες του στην λέσχη ότι θα κάνει τον γύρο του το κόσμου σε 80 μέρες. Ξεκινάει λοιπόν, μαζί με τον Πασπαρτού, τον Γάλλο υπηρέτη του, το ταξίδι του στο κόσμο.  Ξεκινάει μια μεγάλη περιπέτεια στην οποία οι πρωταγωνιστές θα γνωρίσουν χώρες, πολιτισμούς και θα φανερώσουν τα ταλέντα και τους χαρακτήρες τους. Στην Ινδία ο Φιλεας Φογκ γνωρίζει μια κοπέλα την Άουντα. 80 μέρες μετά επιστρέφει στην Αγγλία έχοντας κερδίσει το στοίχημα, αλλά και την καρδιά μιας όμορφης πριγκίπισσας της Άουντα.

Τι συνέβη όμως στο τέλος; Αν θέλετε να το μάθετε, διαβάστε αυτό το ωραίο βιβλίο. Το βιβλίο αυτό μου άρεσε διότι είχε πολλή περιπέτεια. 

Δημήτρης Κοβάνης, Ε'

«Της Παναγιάς τα ράχτρα»

Έμπνευση το αγαπημένο λιμάνι του Στρατή Μυριβήλη στη Συκαμινέα Λέσβου, στη Συκαμνιά. Ο ίδιος το ονομάζει «Της Παναγιάς τα ράχτρα». Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε' τάξης διαβάζουν τη περιγραφή του και το ζωγραφίζουν με τη δική τους ματιά. Παρακάτω τα έργα της Κατερίνας Νάτσιου και της Βαλεντίνας Ντολέσοβα.

Παρουσίαση του βιβλίου «Η κραυγή της Τζοκόντα»

Συγγραφέας : Άρης Δημοκίδης

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

  Οι πιο γνωστοί πίνακες όλων των εποχών εξαφανίζονται ταυτόχρονα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Ο Φίλιππος, ο αρχηγός της φοβερής δημοσιογραφικής ομάδας των «Αόρατων ρεπόρτερ», πρέπει να λύσει το τρομερό μυστήριο και να αποτρέψει μία παγκόσμια συνομωσία. 

Πίνακες που πετούν, ένα κορίτσι με απίστευτα μυστικά, ένα εξωφρενικό λούνα-παρκ, μία τραγουδίστρια που μαγειρεύει καταπληκτικά, το κρυφό ελληνικό νησί που αρχίσει από «Σίγμα», μια ματιά στην Ιστορία της Τέχνης, ταξίδια και ιπτάμενα κυνηγητά!

Ο Φίλιππος θα αναζητήσει στοιχεία στη Νορβηγία, την Αυστρία, την Αμερική, τη Γαλλία, τη Σουηδία. Κι όμως, τελικά, η απάντηση, θα έρθει από την Ελλάδα…

Μια διασκεδαστική περιπέτεια για τη μαγεία της τέχνης και τη δύναμη της αλήθειας, με ήρωες τους πιο παράξενους και επιδέξιους ρεπόρτερ του κόσμου!

Αρετή Παπαδοπούλου, Ε'

Παρουσίαση του Βιβλίου «Η Πολιτεία του βυθού»

Συγγραφέας : Μάρω Λοΐζου

Εκδόσεις Πατάκη

 Όταν η μικρή Μαρία έχει γενέθλια, ο μπαμπάς της της παίρνει βατραχοπέδιλα και μια μάσκα. Κάθε πρωί πηγαίνει στη θάλασσα και κάνει βουτιές και καταδύσεις. Η μικρή Μαρία καταλαβαίνει τη γλώσσα που μιλούν τα αλογάκια της θάλασσας και μπορεί να ακούει τις σκέψεις μιας παράξενης κόρης με πορτοκαλί μανδύα. Μια μέρα αποφασίζει μαζί με το αλογάκι της θάλασσας να βρούνε τη μυστηριώδη κόρη. Όταν τη βρίσκει, γίνονται φίλες και η κόρη δείχνει στη Μαρία την πολιτεία του βυθού. Μετά  από κάποιες ώρες, η Μαρία πρέπει να γυρίσει σπίτι της και είναι πολύ στεναχωρημένη που θα αφήσει  την φίλη της, αλλά ξέρει πως, όταν βλέπει το ηλιοβασίλεμα, θα τη θυμάται.

Σοφία Κουνταρδά , Ε΄

Παρουσίαση του βιβλίου «Το σεντούκι με τις πέντε κλειδαριές»

Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς

Εκδόσεις: Κέδρος 

Το βιβλίο μάς μιλάει για έναν κουρδιστή πιάνου τον Τιμόθεο, που ανακαλύπτει ότι είναι κληρονόμος του Λόρδου Φιλιμπούστερ. Ο Τιμόθεος πρέπει να βρει 5 κλειδιά για να ανοίξει το θησαυρό που του άφησε ο Λόρδος Φιλιμπούστερ ως κληρονομιά. Ταξιδεύει σε πολλές χώρες, πέφτει σε πολλούς κινδύνους, γνωρίζει πολλούς ανθρώπους και στο τέλος τα καταφέρνει. Μόλις πάει να ανοίξει το σεντούκι, τον εμποδίζουν κάποια πράγματα, αλλά όταν το ανοίξει τελικά, αυτό που θα βρει είναι πιο σημαντικό από τα χρήματα.

Μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο επειδή έχει πολλά αστεία και σου μαθαίνει να μην απογοητεύεσαι τόσο εύκολα.

Κατερίνα Νταφούλη, Ε΄

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο θείος Πλάτων»

Συγγραφέας : ΄Αλκη Ζέη 

Εκδόσεις : Κέδρος 

Το βιβλίο περιγράφει μια οικογένεια, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταναστεύει στη Μόσχα και αφήνει πίσω στην Ελλάδα όλους τους συγγενείς. Ο θείος Πλάτων, είναι ένας από τους συγγενείς που έμεινε πίσω στην Ελλάδα. Ο θείος Πλάτων έκανε δώρο στα δυο αδερφάκια,  στην Ειρήνη και στον Γιαννάκη ένα γαϊδουράκι μάλλινο. Τα παιδιά ονόμασαν αυτό το γαϊδουράκι Πλάτων, για να θυμούνται τον θείο τους. Τα δυο αδερφάκια ήθελαν πάντα να γυρίσουν στην Ελλάδα για να κάνουν συντροφιά στον θείο τους, που τόσο αγαπούσαν !!! Όταν τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος, βλέποντας οι γονείς ποσό πολύ ήθελαν τα παιδιά να γυρίσουν στην Ελλάδα, αποφάσισαν να επιστρέψουν πίσω στην πατρίδα .

Ο αποχωρισμός των παιδιών με τους φίλους τους ήταν πολύ δύσκολος .

Στο αεροδρόμιο είπαν όλοι ΝΤΑΣΒΙΝΤΑΝΙΑ που σημαίνει ότι θα τα ξαναπούμε ακόμη κι αν δεν ξαναβρεθούμε !

Νεφέλη Νασιάδη, Ε΄

Παρουσίαση του βιβλίου «Δεν έφταιγα εγώ»

Συγγραφέας: Έλενα Αρτζανίδου

Εκδόσεις Ψυχογιός

Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα παιδί του Δημοτικού σχολείου, τον Αλέξανδρο, που βρίσκεται τιμωρημένος στο δωμάτιό του. Περνώντας απ' έξω η μεγάλη του αδελφή τον βλέπει να κλαίει και τον ρωτάει τι συνέβη. 

Ο Αλέξανδρος αρχίζει να διηγείται τα γεγονότα που συνέβησαν στο σχολείο. Αρχικά, ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο με τους φίλους του στο διάλειμμα, σε μια μπαλιά άπλωσε το πόδι του και ένας συμμαθητής έπεσε κάτω. Άρχισε να κλαίει και όταν ήρθε η δασκάλα τής είπε ότι ο Αλέξανδρος το έκανε επίτηδες. Όσο όμως και να έλεγε ο Αλέξανδρος ότι ήταν ατύχημα, η κυρία δεν τον πίστεψε.

Στη συνέχεια ο ήρωάς μας πήγε να παίξει σε άλλο σημείο του σχολείου όπου τα παιδιά σκάβανε. Κάποια στιγμή ένας συμμαθητής του πέταξε άμμο στα μάτια του, άρχισε να τον κοροϊδεύει και τελικά τον έσπρωξε και τον έριξε κάτω. Η δασκάλα ήρθε αμέσως και περίμενε να ακούσει τι συνέβη πάλι. Οι δυο μαθητές άρχισαν να μαλώνουν και τότε η δασκάλα τούς είπε να δώσουν τα χέρια. Όμως ο Αλέξανδρος δεν συμφώνησε και τιμωρήθηκε καθώς υποστήριξε ότι δεν έφταιγε αυτός. Αργότερα την ώρα του φαγητού ένας άλλος συμμαθητής του του πέταξε φαγητό και ο Αλέξανδρος του το πέταξε πίσω, μόνο που αυτό πήγε στο φαγητό του διπλανού του, ο οποίος άρχισε να το πετάει στο τραπέζι των κοριτσιών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλη φασαρία. Το αποτέλεσμα ήταν ο Αλέξανδρος να φύγει νωρίτερα από το σχολείο.

Όταν τα άκουσε όλα η αδελφή του του είπε πως πρέπει να είναι προσεκτικός, να συζητάει όταν κάτι τον ενοχλεί και να αποφεύγει τους καυγάδες γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Επίσης να λύνει τυχόν προβλήματα και άσχημες καταστάσεις με διάλογο και να δίνει το χέρι του για να λήξει κάποια παρεξήγηση, ειδικά όταν του ζητηθεί, καθώς και να ζητάει συγγνώμη όπου χρειάζεται.

Λούκαρης Δημήτρης, Ε΄

 

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο αδελφός της Ασπασίας»

Συγγραφέας: Μάνος Κοντολέων

Εκδόσεις Πατάκης

 Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Δαμιανός ένα δεκάχρονο αγόρι της Ε΄ δημοτικού  ο οποίος αποφασίζει να γράψει ένα ημερολόγιο. Μέσα στο ημερολόγιο περιγράφει την καθημερινή του ζωή και την καθημερινότητα της οικογένειας του. Με την αδερφή του επικοινωνεί ελάχιστα λόγω της διαφοράς ηλικίας τους. Κάποια στιγμή αποφασίζει να πάρει τις δικές του μεγάλες αποφάσεις, όπως να βελτιώσει την γραφή του, γεγονός που το καταφέρνει. Η δεύτερη απόφαση του είναι να συμμαζέψει το δωμάτιο του το οποίο αν και με δυσκολία... το κατάφερε. Και η τελευταία του απόφαση είναι να γίνει πιο προσεκτικός και υπεύθυνος. Τέλος, όλως τυχαίως το ημερολόγιο του έπεσε στα χέρια του πατέρα του, ο οποίος ως συγγραφέας το διάβασε προσεκτικά και μετά από συζήτηση με τον γιο του αποφάσισαν να το εκδώσουν. Ποιος θα φανταζόταν ότι ένα ημερολόγιο ενός δεκάχρονου παιδιού και θα είχε τόσο μεγάλη εκδοτική επιτυχία...; 

Από αυτό ο βιβλίο κατάλαβα ότι όσο δύσκολο και να είναι κάτι πρέπει να προσπαθήσουμε και να μην τα παρατάμε κατευθείαν. Να θέτουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Επίσης αυτό το βιβλίο μου άρεσε γιατί μιλάει για την αγάπη  μέσα στην οικογένεια. Ένα παράδειγμα αγάπης είναι ότι παρόλη την περιορισμένη επικοινωνία με την αδερφή του στο τέλος του βιβλίου της το αφιερώνει...

Καλλιόπη Λαζαρίζου, Ε΄

Παρουσίαση του βιβλίου της Ζωρζ Σαρή «Ο θησαυρός της Βαγίας»

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΤΑΚΗ

   Τρεις παιδικές φίλες η Βέρα, η Ζωή και η Σάσω συναντιούνται καλοκαίρι στην Αίγινα με τις οικογένειές τους για να περάσουν μαζί τις διακοπές τους. Τα παιδιά τους (Αλέξης, Κλου, Λίνα, Άγγελος, Ράνια και Σόφη ) παρά τη διαφορά στην ηλικία και τον χαρακτήρα τους γρήγορα γίνονται μια αχτύπητη ομάδα που εμπλέκεται σε μια απίστευτα συναρπαστική, καλοκαιρινή περιπέτεια. 

   Όλα ξεκινούν όταν στην παρέα τους έρχεται να προστεθεί και η Νικόλ, μια νεαρή ψυχολόγος από το Παρίσι, φίλη των γονιών τους που έρχεται στο νησί όχι μόνο για διακοπές αλλά και για μια ειδική αποστολή. Ο γιατρός Σπακ, στον οποίον εργαζόταν, της ανέθεσε να βρει πληροφορίες για κάποιον ασθενή του. Πρόκειται για τον Χανς Σουλτς έναν Γερμανό στρατιώτη που τον καιρό της κατοχής ήταν στην Αίγινα. Το 1943 πάτησε μια νάρκη,  πληγώθηκε στο πόδι και από τότε έπαθε «μερική αμνησία». Μεταφέρεται στη Γερμανία και αργότερα στο Παρίσι όπου αρχίζει θεραπεία με τον ψυχίατρο Σπακ. 

Η αποστολή τους ξεκινάει από τη Βαγία, ένα μικρό χωριό της Αίγινας που ανέφερε συνεχώς ο Χανς κατά την διάρκεια της ναρκαναλύσεως με τον γιατρό του. Η Ζωή, η μητέρα του Αλέξη και της Λίνας που είχε περάσει εκεί πολλά ανέμελα καλοκαίρια ως παιδί, τους ξεναγεί και τους βοηθάει να ξεκινήσουν την έρευνα τους. Στη συνέχεια τα παιδιά μόνα τους αναλαμβάνουν δράση,  ξεκινώντας από το σπίτι των Χαλδαίων. Το φτωχικό της κυρά – Μαρίας ήταν ένα από τα σπίτια του χωριού που είχαν επιτάξει την περίοδο της κατοχής οι Γερμανοί. Η γριά θυμήθηκε τα δύσκολα εκείνα χρόνια που «φιλοξενούσαν» στο σπίτι τους τον νεαρό Γερμανό στρατιώτη που λίγο πριν φύγει από την Αίγινα τους είχε κλέψει τον μοναδικό τους θησαυρό, τις 203 λίρες προίκα για την κόρη της. Τα παιδιά με την Νικόλ αφού πρώτα μελετούν όλες τις πληροφορίες που συνέλεξαν μαζί με το σημειωματάριο του Χανς που τους έδωσε η κυρά – Μαρία, αποφασίζουν να ψάξουν για τον θησαυρό στο πηγάδι που βρίσκεται στο ιερό της Επισκοπής στην Παλαιοχώρα. Μετά από μια άκαρπη περιπετειώδη αναζήτηση της ομάδας η Νικόλ αποφασίζει να σταματήσει την έρευνα, θεωρώντας αρκετά τα στοιχεία που συγκέντρωσε για τον Χανς και να περάσει ξένοιαστα και ευχάριστα τις υπόλοιπες καλοκαιρινές της διακοπές. Τα παιδιά όμως που δε ξεχνούν το γεμάτο πονεμένη αξιοπρέπεια βλέμμα της κυρά – Μαρίας  αποφασίζουν να βρουν και να επιστρέψουν τον θησαυρό στην οικογένειά της. Ό,τι έκαναν ήταν για να βοηθήσουν μια φτωχή γυναίκα και τη κόρη της με τα δύο ορφανά της. Η πράξη τους είχε ευγενικά κίνητρα. 

Μετά την εκδρομή στον ναό της Αφαίας Αθηνάς ακολουθεί και δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια στο Ελλάνιον Όρος. Εντωμεταξύ το καλοκαίρι συνεχίζεται με κολύμπι, παιχνίδια στη θάλασσα και εκδρομές χωρίς όμως να ξεχάσουν τον «αφανή θησαυρό». Ώσπου ένα βράδυ, η μικρή της παρέας δίνει τη λύση στο μυστήριο! Σε συνεργασία με τη Νικόλ καταστρώνουν ένα τελικό σχέδιο και βρίσκουν μετά από αρκετές αναποδιές τον κρυμμένο θησαυρό  στον πάτο της δεξαμενής στον ναό της Αφαίας Αθηνάς. Χαρούμενα και συγκινημένα τα παιδιά επιστρέφουν, μαζί με τους γονείς τους τώρα, τις λίρες στην κυρά – Μαρία, που με δάκρυα στα μάτια δίνει την «προίκα» στην κόρη της και τα εγγόνια της. Το καλοκαίρι είχε φτάσει στο τέρμα του. Ένα όμορφο καλοκαίρι γεμάτο καλοσύνη ,αγάπη, φιλία και ελπίδες.

   Η Νικόλ μετά από καιρό με γράμμα της από το Παρίσι τους μεταφέρει την είδηση πως ο Γερμανός Χανς γιατρεύτηκε. Τα θυμήθηκε όλα,  λίγο πριν πατήσει τη νάρκη ανέβαινε στον ναό της Αφαίας να πάρει τις λίρες και να τις επιστρέψει στους Χαλδαίους. Η κλοπή βάραινε τη συνείδησή του ένιωθε τύψεις και ενοχή για την πράξη του. Ο σημερινός Χανς καταδικάζει την πράξη του. Αποφάσισε ν’ αναλάβει τις σπουδές των εγγονιών  της κυρά – Μαρίας. Έτσι θα ξεπληρώσει ένα ελάχιστο μέρος του χρέους του απέναντι στους Χαλδαίους και στην Ελλάδα.

                                                                                       Σταύρος – Αρσένιος  Αθανασόπουλος, Ε'                              

            

Κύπρος, Κερύνεια, Αμμόχωστος, Πενταδάχτυλος

Ένας διδακτικός στόχος της επεξεργασίας του κειμένου «Ένας λαϊκός θρύλος για τον Πενταδάκτυλο της Κύπρου» ήταν τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να ερευνήσουν και να μάθουν για περιοχές της Κύπρου που βρίσκονται υπό τουρκική παράνομη στρατιωτική κατοχή. Μπράβο στην Αλκμήνη Ζαφράκα, μαθήτρια της Ε΄τάξης, για την πολύ καλή εργασία.

Παρουσίαση του βιβλίου «Οι περιπέτειες των Άλφρεντ & Άγκαθα, Το μεγάλο κόλπο του Χουντίνι»

Συγγραφέας: Άνα Καμπόι  

Εκδόσεις: POLARIS

Για να ανταμείψει τον Άλφρεντ ο πατέρας του για τους καλούς του βαθμούς, του χαρίζει ένα αστραφτερό ασημένιο σελίνι. Εκείνος καταχαρούμενος τρέχει να το δείξει στην φίλη του, την Άγκαθα. Η σκυλίτσα της όμως, η Μουρίτσα, δεν χαίρεται καθόλου γιατί νιώθει παραμελημένη. Τσακώνεται γερά με τον Άλφρεντ, δαγκώνει το σελίνι και τώρα είναι όλα εναντίον της. Ο Άλφρεντ, μόλις γυρίσει σπίτι του, καταλαβαίνει πως ήταν ίσως λίγο υπερβολικός και πως την άλλη μέρα θα ζητούσε συγγνώμη από την Μουρίτσα και θα ήταν όλα μια χαρά. Ήταν πολύ αργά όμως, καθώς η Μουρίτσα είχε εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνος! Η Άγκαθα είναι πεπεισμένη, σωστά, πως πρόκειται για απαγωγή. Ποιος να θέλει να κλέψει μια σκυλίτσα με 2 ουρές; Γιατί; Τι σχέση έχουν τα κωδικοποιημένα γράμματα, η κοκκινομάλλα δασκάλα της Άγκαθα, ο παράξενος γείτονας, ο τύπος με το γυάλινο μάτι και ο φίλος του, ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο Σέρλοκ Χόλμς, το μηδέν της Μπέικερ Στριτ , ο αριθμός 6, Το Ρίτζεντ Παρκ και οι αφίσες του τσίρκου που ενώνουν υα κομμάτια του παζλ; 

Μου άρεσε πολύ ο συνδυασμός των χαρακτήρων, δηλαδή της Άγκαθα Κρίστι με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ σε παιδική ηλικία, που γνωρίζουν τον σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, δημιουργό του Σέρλοκ Χόλμς. Επίσης η πλοκή έχει κοσμοϊστορικές ανατροπές, πολλή αγωνία και κάτι που σε κάνει να μην μπορείς να ξεκολλήσεις  πάνω από το βιβλίο. Η περιπέτεια και το μυστήριο; Περισσεύουν.     Σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο αυτό, γιατί είναι πιο συναρπαστικό κι από σκαρφάλωμα σε πλατάνι το κατακαλόκαιρο με καύσωνα! 

         Κατερίνα Ακριβοπούλου, Ε'                      

Η ζωή του Βίκτωρος Ουγκώ

 Στο πλαίσιο του διαδικτυακού μαθήματος γαλλικών, η αναφορά στην οδό Βίκτωρ Ουγκώ έγινε η αφορμή για να μιλήσουμε για τον σπουδαίο συγγραφέα και τα έργα του. Ο μαθητής της Ε΄τάξης Μιχάλης Ζυγούρας παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του μέσα από μια εξαιρετική εργασία.

Παρουσίαση του κλασικού βιβλίου «Τρελαντώνης» της Π.Σ. Δέλτα

Τίτλος βιβλίου: Τρελαντώνης

Συγγραφέας: Π.Σ.Δέλτα

Εκδόσεις Μίνωας

Το καλοκαίρι 4 αδέλφια που ζουν μόνιμα στην Αλεξάνδρεια φιλοξενούνται στο σπίτι του θείου Ζωρζή και της θείας Μαριέττας στον Πειραιά. Ένα από τα αδέλφια ο Αντώνης σκαρώνει φάρσες, μπλέκει σε πετροπόλεμους βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή του αλλά οι ατελείωτες φάρσες του, θα θυμώσουν και θα εξαντλήσουν τους μεγάλους και ο Αντώνης θα τιμωρηθεί από τη θεία του. 

Τι θα γίνει στην συνέχεια; 

Θα σταματήσει ο Αντώνης να κάνει αταξίες;

Γιώργος Μπαλίτας, Ε΄

Παρουσίαση του κλασικού βιβλίου «Η καλύβα του μπαρμπα - Θωμά»

Τίτλος βιβλίου: Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά

Συγγραφέας: Η. B. Stowe

Εκδόσεις Πατάκη

   Μια νύχτα του Φλεβάρη το 1850, δύο κύριοι , ο κ . Σέλμπι και ο κ. Χάλεï, συζητούσαν για πωλήσεις σκλάβων. Η μία αφορούσε τον μπαρμπα- Θωμά και η άλλη τον μικρό Ερρίκο, γιο της Ελίζας, που δούλευε για τον κ. Σέλμπι.

    Ο κ. Χάλεï πήρε μαζί του μόνο τον Θωμά, γιατί η Ελίζα με τον Ερρίκο το έσκασαν, για να βρουν τον Τζορτζ, σύζυγο της Ελίζας, τον οποίο βρήκαν κι έζησαν ευτυχισμένοι.

    Ο Θωμάς γνώρισε την οικογένεια του Σερ Κλερ, ενός πλούσιου ανθρώπου που ήθελε να τον αγοράσει. Αυτοί τον πήγαν στο αρχοντικό τους, όπου ο Θωμάς γνώρισε την Εύα, την κόρη του Σερ Κλερ. Μετά όμως από δυο χρόνια, η Εύα απεβίωσε και έπειτα δολοφονήθηκε και ο πατέρας της. Έτσι, ο Θωμάς  κατέληξε κατά τύχη στον εφιάλτη όλων των νέγρων, τον κ Λέγκρι. 

    Τελικά μετά από πολλή υπομονή και βασανιστήρια, ο Θωμάς ξαναγύρισε κοντά στην Εύα και τον Σερ Κλερ, ενώ στη συνέχεια βρέθηκε και ο κ. Λέγκρι κοντά τους…

Το βιβλίο μου φάνηκε ωραίο και ευανάγνωστο. Αν και είχε λυπηρό τέλος, θα το πρότεινα και σε άλλους.

Ευαγγελία Στυλιανάκη, Ε΄

Παρουσίαση του βιβλίου «Από την εγώπολη στην εσύπολη»

Τίτλος βιβλίου: Από την Εσύπολη στην Ουρανούπολη

Συγγραφέας: Μυρσίνη Βιγγοπούλου

Εκδόσεις: Άθως παιδικά

Ο Πείσμονας και η αδερφή του συνεχίζουν να ζουν όμορφα  κι ειρηνικά στην Εσύπολη ,όμως όταν μαθαίνουν για τον λόφο της Αρετής πεισμώνουν να ανέβουν ως εκεί πάση θυσία. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο όσο νομίζουν. Στην αρχή προσπαθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν. Η Γαλήνη τούς συμβουλεύει να πάνε στον γέροντα για να τους βοηθήσει να φτιάξουν μια ειδική σκάλα για να ανέβουν εύκολα, αλλά μένουν έκπληκτοι όταν ο γέροντας τους λέει ότι θα πρέπει να κερδίσουν τα σκαλοπάτια με την αξία τους!

 Στο μεταξύ πολλοί εγωπολίτες μετακομίζουν στην Εσύπολη, γεγονός που αγανακτεί τη Βασίλισσα τους Οίηση, η οποία αποφασίζει να ταξιδέψει στην Εσύπολη με ψεύτικη ταυτότητα. Ο Πείσμονας και η αδελφή του μαζεύουν τα σκαλοπάτια το ένα μετά το άλλο. Η Οίηση μετά τη μεγάλη και δύσκολη διαδρομή φτάνει επιτέλους στη Εσύπολη, όπου όλοι της φέρονται ευγενικά και διαμένει στο ίδιο σπίτι με τον Πείσμονα. Όταν μαθαίνει για το λόφο της Αρετής, δε διστάζει να ανέβει και φυσικά πέφτει! Τα παιδιά τής εξηγούν για τον γέροντα και τη σκάλα, αυτή πηγαίνει στον γέροντα και όταν καταλαβαίνει ότι πρέπει να κερδίσει η ίδια τα σκαλοπάτια φεύγει θυμωμένη. 

Οι μέρες περνούν και μετά από ένα περιστατικό ανάμεσα στην Οίηση και στην Ταπείνωση, την αρχόντισσα της Εσύπολης, η Οίηση βάζει στη θέση του «εγώ» της το «εσύ» και γίνεται πολύ καλή φίλη με την Ταπείνωση. Τα παιδιά καταφέρνουν να ανέβουν στο λόφο της Αρετής και η Οίηση γίνεται μια τίμια εσυπολίτισσα!

Το βιβλίο αυτό μου άρεσε διότι είναι ιδιαίτερα διδακτικό κι επειδή η συγγραφέας χρησιμοποιεί πολύ όμορφο λεξιλόγιο.

Κατερίνα Σίασου, Ε΄  

Παρουσίαση του κλασικού βιβλίου της Π.Σ.Δέλτα «Τρελαντώνης»

Τίτλος βιβλίου: Τρελαντώνης

Συγγραφέας: Π.Σ. Δέλτα

Εκδόσεις: Εστία

Το βιβλίο περιγράφει τις καλοκαιρινές διακοπές τεσσάρων αδελφών - της Αλεξάνδρας, του Αντώνη, της Πουλουδιάς και του Αλέξανδρου - στο σπίτι της θείας Μαριέτας και του θείου Ζωρζή, στην Καστέλα του Πειραιά. Κέντρο της ιστορίας είναι ο Αντώνης και οι καθημερινές αταξίες του. Αν και άτακτος, είναι πολύ καλό παιδί, φιλότιμος, αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του και δε λέει ποτέ ψέματα. Στο τέλος οι γονείς των τεσσάρων παιδιών έρχονται από το σπίτι τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να βρούνε κατάλληλο σχολείο για τον Αντώνη. Αυτή η απόφαση των γονέων θα χωρίσει τον Αντώνη από την οικογένειά του...

Η συγγραφέας εμπνέεται την ιστορία του Τρελαντώνη από τη δική της οικογένεια. Οι περιγραφές της είναι πολύ αληθινές και ζωντανές. Γι’ αυτόν τον λόγο μου άρεσε πολύ το βιβλίο.

Μιχάλης Ζυγούρας, Ε΄

Παρουσίαση του κλασικού βιβλίου «Πολυάννα»

Τίτλος βιβλίου: ΠΟΛΥΑΝΝΑ

Συγγραφέας: Eleanor H. Porter

Εκδόσεις: Μίνωας

 Η Πολυάννα Βιτιέ είναι ένα ορφανό φτωχό κοριτσάκι που εύκολα βρίσκει την αισιοδοξία και την ευτυχία που προσφέρουν τα απλά καθημερινά πράγματα. Όταν πέθανε και ο μπαμπάς της , πήγε να μείνει με τη θεία της, τη δεσποινίδα Πόλυ Χάριγκτον , μια στρυφνή γυναίκα , που δε συμπαθεί τα παιδιά , αλλά εκτελεί μόνο το καθήκον της χωρίς συναισθηματισμούς και αγάπη. Η  Πολυάννα άλλαξε τη ζωή της θείας της, αλλά και τη ζωή σε όλη την πόλη. Επειδή ήθελε να τους βλέπει όλους ευτυχισμένους, τους έμαθε να παίζουν το παιχνίδι της χαράς, για να ξεπερνούν της δυσκολίες και να βλέπουν πάντα κάτι θετικό στην καθημερινή ζωή τους. Το πιο σπουδαίο κατόρθωμά της ήταν το ότι κατάφερε να ξανακάνει ευτυχισμένη τη δύστροπη θεία της !

 Έπειτα από λίγο καιρό όμως η Πολυάννα έμεινε παράλυτη μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ισχυριζόταν ότι δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τι αξίζει κάτι παρά μόνο όταν το στερηθεί. Και για αυτό ήταν και πάλι ευτυχισμένη!!!   

Η αξιολόγησή μου: Σε αυτό το βιβλίο μού άρεσε η έκφραση, τα συναισθήματα που διοχετεύει η συγγραφέας, καθώς και ότι η Πολυάννα έδειξε πώς μέσα από ένα παιχνίδι μπορεί ο καθένας μας να ζήσει καλύτερα !

Μαρία Τοπούζη, Ε΄

Παρουσίαση πόλεων της Κύπρου

Με αφορμή ένα κείμενο στο μάθημα της Γλώσσας η Μαρίνα Σεβδυνίδου έκανε παρουσίαση των πόλεων που αναφέρονται στο κείμενο.

Παρουσίαση του κλασικού βιβλίου «Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες» του Ιουλίου Βερν

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΗΜΕΡΕΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ

Το βιβλίο αναφέρεται στο Φιλέα Φογκ, έναν αριστοκράτη και λάτρη της περιπέτειας που ζει στο Λονδίνο στα τέλη του 19^ου αιώνα. Διαβάζοντας ένα δημοσίευμα σε μια εφημερίδα για μια καινούρια σιδηροδρομική γραμμή, αποφασίζει με τον υπηρέτη του τον Πασπαρτού, να κάνουν το γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες. Στοιχηματίζει με τους φίλους του 20.000 αγγλικές λίβρες και ξεκινάνε. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό ταξίδι με πολλά απρόοπτα στο οποίο οι δύο άντρες θα βρεθούν από το Πρίντεζι μέχρι τη Βομβάη, από το Χονγκ Κονγκ μέχρι τη Σαγκάη και από το Σαν Φρανσίσκο μέχρι το Λίβερπουλ. Εχθρός τους θα είναι ο επιθεωρητής Φιξ που κυνηγάει τον Φιλέα Φογκ επειδή τον κατηγορούσε ότι 55.000 χρυσές λίβρες από την τράπεζα της Αγγλίας. Όταν βρεθεί στην Ινδία ο Φιλέας Φογκ θα σώσει την πριγκίπισσα Αούντα και θα την πάρει μαζί του. Όλοι μαζί θα καταφέρουν να επιστρέψουν μία μέρα νωρίτερα εξαιτίας της περιστροφής της γης και έτσι ο Φιλέας Φογκ θα καταφέρει να κερδίσει τις 20.000 λίβρες που είχε στοιχηματίσει.

Πρωταίου Ραφαηλία, Ε

Βιβλιοπαρουσίαση του κλασικού βιβλίου «Με οικογένεια» του Έκτορα Μαλό

Τίτλος: Με οικογένεια 

Συγγραφέας: ΕΚΤΩΡ ΜΑΛΟ

Εκδόσεις: Άγκυρα

Η υπόθεση του βιβλίου εξελίσσεται στη Γαλλία του 19ου αιώνα. Πρωταγωνίστρια του βιβλίου μου είναι η Περίνα η οποία όταν ήταν έντεκα χρονών έχασε τον πατέρα της. Η μικρή Περίνα ζει μαζί με την μητέρα της σε μια φτωχική άμαξα με το Παλικάρι, δηλαδή το γάιδαρο που είχαν. Η μητέρα της ήταν πολύ άρρωστη, γι’ αυτό ήταν ξαπλωμένη. Προορισμός τους ήταν το Μαροκούρ, οπού ήταν το χωριό του πατέρα της. 

   Εκεί που περίµεναν για να περάσουν τα σύνορα για το Παρίσι, συνάντησαν ένα παιδί, το οποίο τους πρότεινε να µείνουν στη Μάντρα Γκιγιό του Γκραν ντε Σελ. Η μητέρα υπέφερε πολύ από την αρρώστια της αλλά προσπαθούσε να το κρύβει από την κόρη της για να μην στεναχωριέται. Η Περίνα όμως το αισθανόταν παρόλη την προσπάθεια της μητέρας της να της το κρύψει. Η κατάσταση της υγείας της μητέρας όλο και χειροτέρευε, γι’ αυτό κάλεσαν αμέσως γιατρό. Τα λεφτά που τους είχαν απομείνει ήταν λίγα και δεν έφταναν για την αγορά των φαρμάκων. Έτσι αναγκάστηκαν να πουλήσουν το Παλικάρι και την άμαξά τους. Μετά από λίγες μέρες ταλαιπωρίας η μαμά της Περίνας δεν άντεξε άλλο και πέθανε. Η Περίνα μόνη της χωρίς λεφτά και φαγητό ξεκίνησε για να φτάσει στο Μαροκούρ όπου εκεί και ήταν ο στόχος της από την αρχή. Στο δρόμο της συνάντησε τη Ροζαλία, ένα κοριτσάκι ίδιας ηλικίας με την Περίνα, έγιναν φίλες κι έφτασαν μαζί στο Μαροκούρ όπου πήγαινε και η Ροζαλία. Όταν έφτασαν στο Μαροκούρ η Ροζαλία της πρότεινε να μείνει στο ξενοδοχείο της κυρα-Φρανσουάζ. Μετά από λίγο καιρό η Περίνα αποφάσισε να φύγει και λίγο πιο πέρα βρήκε μια καλύβα όπου εκεί έκρινε ότι μπορούσε να μείνει όμως κρυφά από όλους ακόμα και από την καλύτερή της φίλη τη Ροζαλία.  Όταν το έµαθε αυτό η Ροζαλία της κακοφάνηκε «γιατί να φύγει η Περίνα από το ξενοδοχείο της κυρα-Φρανσουάζ;» σκεφτόταν αλλά η μικρή Περίνα τής εξήγησε τα γεγονότα που είχαν συμβεί και τότε η Ροζαλία την κατάλαβε. Επειδή η Περίνα είχε ανάγκη από χρήματα, άρχισε να δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο όπου ο γέρο-εργοστασιάρχης τής είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Την έκανε διερμηνέα του και της συμπεριφερόταν σαν δικό του παιδί δίνοντας της ένα δωμάτιο στον πύργο του.  Ο κύριος Βιλφράν Παινταβουάν, ο εργοστασιάρχης, έλπιζε πως κάποια μέρα θα έβρισκε το χαμένο του γιο. Ο Εντμόν Παινταβουάν, παντρεύτηκε και έφυγε για την Ινδία. Έκτοτε, πατέρας και γιος δεν συναντήθηκαν ξανά. Μετά από ένα χρόνο περίπου, ο κύριος Βιλφράν Παινταβουάν, ανακαλύπτει πως το κοριτσάκι που φιλοξενούσε ήταν η κόρη του πεθαμένου γιου του…

«Αν εσείς φερθείτε με ανωτερότητα και νιώσετε τον πόνο τους, ενώ εκείνοι αγνόησαν τον δικό σας, θα τους δώσετε ένα καλό μάθημα και το καλό παράδειγμα.»

Ευτυχία Μπιτζένη, Ε

Βιβλιοπαρουσίαση του κλασικού βιβλίου «Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά»

Τίτλος: «Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά»

Συγγραφέας: Μπήτσερ Στόου

Εκδόσεις: «Αστέρος»

  Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάπου στο Κεντάκι, Φλεβάρης μήνας, έξω κάνει τσουχτερό κρύο. Μα στην τραπεζαρία μια γλυκιά θαλπωρή. Όλα ήταν ευχάριστα εκεί όλα εκτός από την κουβέντα των δύο αντρών. Ο ένας ήταν Σέλμπυ ο νοικοκύρης του σπιτιού και ο άλλος ήταν ο Χάλεϊ ο έμπορος σκλάβων.

  Θέμα της ήταν μια αγοραπωλησία. Ο οικοδεσπότης χρωστούσε στον επισκέπτη του ένα μεγάλο για αυτόν ποσό και έπρεπε να του πουλήσει έναν από τους Νέγρους σκλάβους του, δηλαδή τον Μπάρμπα Θωμά παρόλο που είχε γυναίκα και παιδιά.

    Ξαφνικά στο δωμάτιο μπήκε ένα  νεγράκι ο Χάρρυ και μετά από την απάιτηση του αφεντικού του άρχισε να χορεύει και να τραγουδά. Ο δουλέμπορος θέλησε να τον αγοράσει. Ο Σέλμπυ διστάζει αλλά αναγκαστικά συμφωνεί! H μαμά του παιδιού η Ελίζα το ακούει και αποφασίζει να το σκάσει, σε αντίθεση με τον Μπάρμπα Θωμά που παραμένει πιστός στο αφεντικό του με την ελπίδα ότι θα τον ξαναγοράσει ο κ. Σέλμπυ. Την επόμενη ημέρα ο Χάλεϊ αρχίζει να ψάχνει την Ελίζα και τον Χάρρυ ενώ τον Μπάρμπα Θωμά τον φορτώνει στο κάρο του αλυσοδεμένο.

    Θα μπορέσει η Ελίζα να σώσει το παιδάκι της; Θα επιστρέψει ο Μπάρμπας Θωμάς ποτέ στην οικογένειά του; Θα το μάθετε όλα αν διαβάσετε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο.

Αγγελική Καρδίζη, Ε

Η παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης στο πέρασμα του χρόνου

Κοιτώντας δυο εικόνες της παραλίας από διαφορετικές χρονικές στιγμές, παρατηρούμε σημαντικές αλλαγές.

Στην παλαιότερη εικόνα τα κτίρια, ο δρόμος και η θάλασσα εναρμονίζονται στο τοπίο. Στα δεξιά, διακρίνουμε καλοφτιαγμένες, νεοκλασικές μονοκατοικίες με κεραμοσκεπές , διώροφες με μεγάλα παράθυρα και στενά μπαλκόνια. Αυλές πλαισιώνουν τα κτίρια και καταλήγουν στον δρόμο. Ο δρόμος είναι πλατύς και κυκλοφορούν λίγοι άνθρωποι και ακόμα λιγότερα οχήματα. Σε αντίθεση με τη θάλασσα όπου βρίσκονται πολλά πλοία.

Στην νεότερη εικόνα τα κτίρια, ο δρόμος και η θάλασσα κυριαρχούν στο τοπίο. Τώρα τα κτίρια πολυώροφα, ψηλά και ομοιόμορφα παρατάσσονται κατά μήκος του δρόμου. Αυτή τη φορά, τα μπαλκόνια είναι μεγάλα, τα παράθυρα περισσότερα και οι στέγες στέκουν ακάλυπτες. Ο δρόμος με την σειρά του χαρακτηρίζεται από πολλή κίνηση τόσο από οχήματα όσο και από πεζούς. Η θάλασσα ωστόσο απλώνεται άδεια.

Περπατώντας στην νέα παραλία σήμερα, βλέπουμε τους ανθρώπους να απολαμβάνουν την βόλτα τους και το θαλασσινό αεράκι κοντά στον Λευκό Πύργο που παραμένει ορόσημο της πόλης στο πέρασμα των χρόνων. 

Αχιλλέας Καμανάς

Κοιτάζοντας την πρώτη εικόνα της παλιάς παραλίας, το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς είναι τα όμορφα κλασσικά κτίρια με τις περίτεχνες σκεπές και τα πλατιά παράθυρα. Εντύπωση προκαλεί  το πλήθος βαρκών και εμπορικών καραβιών, που πλέουν στα νερά του λιμανιού. Στον δρόμο δεν υπάρχει πολλή κίνηση καθώς δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, παρά μόνο τραμ και άνθρωποι.

      Στη νεότερη φωτογραφία της παλιάς παραλίας τα κτίρια είναι πιο ψηλά και σύγχρονα. Στον δρόμο αρκετοί άνθρωποι περπατούν, ενώ στη θάλασσα διακρίνονται κάποια πλοία στο βάθος, πολύ λιγότερα σε αριθμό σε σχέση με παλιότερα.

 Περπατώντας στη σημερινή παραλία βλέπουμε πολλούς ανθρώπους να βαδίζουν και ίσως καμιά φορά τύχει να δούμε κανένα ποδήλατο. Παρόλο που μ΄ αρέσει πολύ να κάνω  βόλτα στην παραλία μας πόλης μας, δεν μπορώ να πηγαίνω εκεί πολύ συχνά λόγω απόστασης. Φυσικά, εκτός αυτού, είναι και η κατάσταση που επικρατεί αυτήν την περίοδο όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλο τον πλανήτη, που δεν μας αφήνει να απολαύσουμε μας ομορφιές μας πόλης μας.

Κατερίνα Σιάσου

Στην παλιά παραλία βλέπουμε τριώροφα σπίτια με κεραμίδια, μικρά μπαλκονάκια και παράθυρα με παντζούρια. Στον δρόμο μόλις που διακρίνουμε λίγους πεζούς και ελάχιστα οχήματα, ενώ στη θάλασσα παρατηρούμε μικρά πλεούμενα.       

   Στην νέα παραλία αντικρίζουμε επταώροφα κτίρια με μπαλκόνια που αντί για κάγκελα έχουν τζαμαρία και μπαλκονόπορτες. Στον δρόμο υπάρχουν πάρα πολλά μέσα μεταφοράς που δημιουργούν κίνηση. Στη θάλασσα δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο σκουπίδια.    

   Σε έναν περίπατο στην νέα παραλία συναντάμε ανθρώπους που κάνουν ποδηλασία ή τρέξιμο, άλλους που πουλάν μαλλί της γριάς, ποπ κορν ή κάστανα. Ταυτόχρονα όμως «θαυμάζουμε» και την κατάντια της θάλασσας… 

                             Κατερίνα Ακριβοπούλου 

Παλιότερα , η παραλία της Θεσσαλονίκης ήταν πολύ διαφορετική. Τα κτίριά της είχαν μονάχα έναν όροφο, τα μπαλκόνια ήταν πολύ στενά, ενώ σε όλες τις σκεπές έβρισκες κεραμίδια. Στο δρόμο αυτοκίνητα δεν υπήρχαν πολλά, σε αντίθεση με τη θάλασσα που πλημμύριζε από όλων των ειδών τις βάρκες.

Στη νεότερη παραλία, φαίνονται πολυκατοικίες και καμία δεν έχει κεραμίδια. Τα μπαλκόνια τυλίγουν ολόκληρη την πολυκατοικία και τα παράθυρα  ούτε που φαίνονται. Η θάλασσα είναι άδεια, ενώ ο δρόμος είναι γεμάτος.

Αυτές τις ημέρες θα ήταν καλύτερα να μην πας στην παραλία, αλλά υπό άλλες συνθήκες θα έβλεπες μπροστά σου  κόσμο να περπατάει, ενώ στα πλάγια θα έβλεπες από τη μία μεριά συνήθως πράσινο και από την άλλη μια απέραντη θάλασσα! 

Τοπούζη Μαρία

Η παλιά παραλία:

Τα σπίτια είναι χαμηλά, ενώ ο δρόμος φαίνεται παλιός και ταλαιπωρημένος. Στη θάλασσα υπάρχουν αρκετά πλοία και ψαρόβαρκες. Οι άνθρωποι είναι λιγοστοί. Στον δρόμο αριστερά υπάρχουν γραμμές του τραμ για αυτό και τα αυτοκίνητα είναι, επίσης, λιγοστά.

Η καινούρια παραλία: 

Τα σπίτια είναι πολυκατοικίες. Υπάρχουν πολλά δέντρα και πεζούλια που μπορείς να ξεκουραστείς. Τα πλοία είναι όλα μαζεμένα σε ένα μέρος της θάλασσας. Υπάρχουν φώτα για το βράδυ και πολλοί άνθρωποι, ενώ ο δρόμος είναι καινούριος. 

                                                                                        Κατερίνα Νταφούλη

Η παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης είναι πολύ  διαφορετική από την σημερινή. Τα σπίτια είναι μικρότερα και έχουν δύο-τρεις ορόφους με κεραμίδια στη σκεπή. Τα παράθυρα είναι μικρά και ξύλινα, τα μπαλκόνια είναι στενά και μικρά, ενώ άλλα σπίτια δεν έχουν καθόλου μπαλκόνι. Στον δρόμο κυκλοφορούν δίπλα  στις ράγες αρκετοί άνθρωποι. Στη θάλασσα υπάρχουν πολλές βάρκες με δύο κουπιά η κάθε μια. Δίπλα τους μεγάλα πλοία, ξύλινα με καφέ χρώμα, είναι έτοιμα να σαλπάρουν. 

Η καινούρια παραλία έχει μεγαλύτερες  πολυκατοικίες με πολλούς ορόφους και πιο ευχάριστα χρώματα. Δεν υπάρχουν σκεπές, αλλά τεράστιες ταράτσες με κεραίες. Τα μπαλκόνια  έχουν πολύχρωμα κάγκελα και τα παράθυρα είναι μεγάλα. Στον δρόμο κυκλοφορούν αυτοκίνητα και μηχανάκια, ενώ οι άνθρωποι θαυμάζουν τη θάλασσα που ρίχνει τα κύματά της στο τσιμέντο. Στο βάθος διακρίνονται ελάχιστα καράβια με πολύ ωραία χρώματα.

            Βασιλική Παπαρίδου

Η παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης είχε εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που γνωρίζουμε εμείς τώρα .Τα κτήρια ήταν τριώροφα και οι σκεπές ήταν με κεραμίδια. Στον δρόμο κυκλοφορούσαν τραμ, σχεδόν καθόλου αυτοκίνητα και ο Θερμαϊκός ήταν  γεμάτος με μικρές βαρκούλες.

Η σύγχρονη εικόνα της παλιάς παραλίας Θεσσαλονίκης δε θυμίζει σε τίποτα την προηγούμενη. Πολυώροφα κτήρια έχουν πάρει την θέση των παλιών κτηρίων και οι δρόμοι τώρα είναι γεμάτοι από αυτοκίνητα. Υπάρχει ένας όμορφος πεζόδρομος όπου οι άνθρωποι μπορούν να περπατάνε δίπλα στην θάλασσα.

  Η νέα παραλία της Θεσσαλονίκης έχει πολλά να προσφέρει. Ο δήμος έχει φτιάξει πολλά θεματικά πάρκα, όπως «ο κήπος του νερού» , «ο κήπος των Ρόδων» και «ο κήπος του Ήχου»,  όπου οι Θεσσαλονικείς μπορούν να κάνουν διάφορες δραστηριότητες. Παντού υπάρχουν καταπράσινα δέντρα. Όποια στιγμή της μέρας και να πας θα δεις ανθρώπους να τρέχουν, να κάνουν ποδήλατο να ψαρεύουν ή απλά να κάνουν μια χαλαρή βόλτα. Η νέα παραλία Θεσσαλονίκης είναι σίγουρα το αγαπημένο μέρος των Θεσσαλονικέων!

Κουνταρδά  Σοφία  

Τα παλιά τα χρόνια, αν κάναμε μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, θα βλέπαμε ότι τα κτίρια ήταν χαμηλά και είχαν συνήθως δύο ορόφους. Οι σκεπές ήταν από κεραμίδι, ενώ τα παράθυρα ήταν μικρά, όπως και τα μπαλκόνια. 

 Στην εικόνα, πίσω από τα σπίτια διακρίνεται μια εκκλησία που είχε έναν μιναρέ. Ο δρόμος ήταν φαρδύς και χωματένιος, κυκλοφορούσαν λίγα οχήματα  και οι άνθρωποι ήταν επίσης μετρημένοι. Στη θάλασσα υπήρχαν πολλές βάρκες για να εξυπηρετήσουν τους ψαράδες να πιάσουν τα ψάρια τους.

Στα νεότερα χρόνια, αν κάναμε πάλι μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, θα βλέπαμε ότι τα κτίρια έχουν γίνει πολυκατοικίες και δε φαίνεται τίποτα από πίσω τους. Όλα είναι πια από τσιμέντο. Τα παράθυρα είναι τριπλάσια από την παλιά εποχή, όπως και τα μπαλκόνια. Στον δρόμο κυκλοφορούν περισσότερα αυτοκίνητα και περισσότεροι άνθρωποι. Η θάλασσα δεν είναι πια καθαρή και δεν υπάρχουν πολλά πλοία και βάρκες. Υπάρχουν όμως καραβάκια που κάνουν βόλτες στον Θερμαϊκό κόλπο.

Σήμερα, αν κάνουμε μια βόλτα στην παραλία της πόλης μας, θα δούμε ότι δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα. Οι δρόμοι γέμισαν αυτοκίνητα, καθημερινά υπάρχει μεγάλο μποτιλιάρισμα και αντηχούν παντού οι κόρνες. Η θάλασσα είναι ακόμα πιο βρώμικη. Ωστόσο, κάποιοι κάνουν τρέξιμο στον πεζόδρομο· άλλοι κάθονται στην άκρη της παραλίας, μήπως είναι τυχεροί και πιάσουν κανένα ψαράκι. Επειδή, το τελευταίο διάστημα υπάρχει μεγάλη εξάπλωση του κορωνοϊού σε όλη τη Γη, ο δήμαρχος της πόλης μας έκλεισε την παραλία της Θεσσαλονίκης, για να μην συναντιόμαστε πολλοί στο ίδιο μέρος και κολλήσουμε. Ελπίζω να τελειώσει γρήγορα αυτή η πανδημία για να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου. 

Μιχάλης Ζυγούρας

Στην παλιά παραλία δεν υπήρχαν πολυκατοικίες παρά μόνο  χαμηλά πανέμορφα σπίτια! Όσο για τον δρόμο, επειδή παλιά δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν ή με τα πόδια ή με το τραμ.  Στη θάλασσα ήταν σταματημένα πολλά καραβάκια και βάρκες στη σειρά.

  Στη νεότερη παραλία παρατηρούμε πως τα κτήρια είναι πολύ πιο ψηλά και οι όροφοι μπορεί να φτάνουν μέχρι και τους οχτώ.  Στον δρόμο αριστερά και δεξιά είναι παρκαρισμένα αμάξια. Παρατηρούμε πως πολλοί άνθρωποι κυκλοφορούν, άλλοι για να δουν τα μαγαζιά και άλλοι για να κάνουν βόλτα.  Ωστόσο, στη θάλασσα δεν υπάρχουν καράβια, παρά μονό ρυμουλκά τα οποία μπαίνουν και βγαίνουν από το λιμάνι.  Τα μόνα καράβια που υπάρχουν είναι αυτά που μπορείς να κάνεις βόλτα.

 Στη νέα παραλία μπορείς  να παρατηρήσεις την απέραντη θάλασσα, να νοικιάσεις ένα ποδήλατο και να κάνεις μια πολύ ωραία βόλτα.  Πολύς κόσμος περπατάει στην παραλία, άλλοι για να απολαύσουν  τη γαλήνη της θάλασσας και άλλοι για να αθληθούν ή να κάνουν ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινές τους ασχολίες.

                                                                             

Xρυσάνθη Γκαργκούδη

Στην πρώτη εικόνα της παλιάς παραλίας της Θεσσαλονίκης τα σπίτια είναι πολύ όμορφα, διώροφα και έχουν μικρά μπαλκόνια. Τα παράθυρά τους είναι μεγάλα, πράγμα που σημαίνει πως τα σπίτια ήταν πολύ φωτεινά.  Στον δρόμο  κυκλοφορούν πολύ λίγοι άνθρωποι, ένα τραμ και ένα αυτοκίνητο. Στην θάλασσα φαίνονται αραγμένα πολλά πλεούμενα, καθώς και ψαράδες που βγάζουν το ψωμί τους. Στην σημερινή εικόνα φαίνονται οι πολυκατοικίες που είναι φτιαγμένες από τσιμέντο και μοιάζουν με κουτιά όλες τους. Καμία τους δεν έχει σκεπή, αλλά όλες έχουν ταράτσες. Στον παραλιακό δρόμο κινούνται εκατοντάδες αυτοκίνητα. Δίπλα στη θάλασσα υπάρχει ένας πεζόδρομος και αρκετά δέντρα. Κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι, ενώ στη θάλασσα δεν υπάρχουν καθόλου πλεούμενα. 

 Όταν περπατάω στην παραλία βλέπω το τεράστιο Μέγαρο Μουσικής, παιδικές χάρες και πάρκα με περίεργα φυτά. Προσωπικά μου αρέσει να περπατώ στην παλιά παράλια, αν και θα την προτιμούσα να είναι όπως στα παλιά τα χρόνια.

Φώτης Παπαδημητρίου