Χριστουγεννιάτικα διηγήματα από το Ε1

Αθόρυβη προσφορά

Το Χριστουγεννιάτικο διήγημα που θα σας παρουσιάσω είναι  «Η Αθόρυβη Προσφορά».

Αναφέρεται σε δυο αδελφάκια που καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, περίμεναν όπως κάθε χρόνο τα δώρα που θα τους προσέφεραν οι συγγενείς τους. Όμως ένα αναπάντεχο γεγονός, η εισαγωγή του Γιάννη στο νοσοκομείο λόγω σκωληκοειδίτιδας άλλαξε τα σχέδια τους. Ενώ η μικρή αδελφή είχε μια πολύ άσχημη εντύπωση για το νοσοκομείο, όταν επισκέφθηκε τον αδελφό της και είδε στημένη μέσα στο μεγάλο χολ την τεράστια φάτνη με το θείο βρέφος στην αγκαλιά  της Παναγίας, κάτι άλλαξε μέσα της.

Όταν έμαθε ότι οι αδελφές νοσοκόμες στόλισαν το νοσοκομείο με το χριστουγεννιάτικο δέντρο, την φάτνη, τα λαμπάκια και τα κεριά, κατάλαβε ότι δεν ήταν τόσο τρομερό.  Οι γιατροί και οι αδελφές νοσοκόμες κυκλοφορούσαν αθόρυβα και φρόντιζαν τους αρρώστους, όπως ο Χριστός που ήρθε στη γη για να χαρίσει αγάπη, ειρήνη και ελπίδα σε όλους τους ανθρώπους.  Η εγχείριση του Γιάννη μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων δίδαξε τρία καλά στη μικρή αδελφούλα του. Να μη φοβάται τα νοσοκομεία και να επισκέπτεται αρρώστους. Άλλα πιο πολύ μίλησε μέσα στην ψυχή της, το έργο της αδελφής νοσοκόμας που θυμίζει το έργο του Χριστού αλλά και του Μεγάλου Βασιλείου που ίδρυσε τη Βασιλειάδα.  Έτσι αποφάσισε όταν μεγαλώσει να γίνει αδελφή νοσοκόμα για να προσφέρει και εκείνη χαρά και φροντίδα σε όσους έχουν ανάγκη.

Στέλλα Σουλτανίδου, Ε1

  

* * *

Η ιστορία της βασιλόπιτας

Το διήγημα που θα σας παρουσιάσω έχει τον τίτλο «Η ιστορία της βασιλόπιτας» του Στέλιου Πελασγού και αναφέρεται στο έθιμο του φλουριού της βασιλόπιτας.

  Η ιστορία διαδραματίζεται στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ένας βάρβαρος πολεμιστής αποφασίζει να την κατακτήσει με το στρατό του. Ο Μέγας Βασίλειος μαζεύει όλα τα χρυσαφικά και τα παραδίδει στον κατακτητή. Αυτός ντροπιασμένος φεύγει χωρίς να τα πάρει. Η πόλη σώζεται αλλά ο Μέγας Βασίλειος δεν μπορεί να δώσει πίσω στον καθένα τα χρυσαφικά που έδωσε. Έτσι φτιάχνει πίτες στις οποίες βάζει τα χρυσαφικά και τις μοιράζει στους πιστούς μετά τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Το θαύμα γίνεται και όλοι παίρνουν αυτά που είχαν προσφέρει.

Έτσι η κοπή της βασιλόπιτας έχει γίνει έθιμο και κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά κόβουμε βασιλόπιτα και όποιος τύχει το φλουρί είναι ο τυχερός της χρονιάς.

Ασπασία Κυριαφίνη, Ε1

* * *

Στο Χριστό στο κάστρο

Το βιβλίο που σας παρουσιάζω έχει τίτλο «Στο Χριστό στο κάστρο». Συγγραφέας του είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, που έζησε στη Σκιάθο από το 1851 και πέθανε το 1911. Επειδή η γλώσσα  που έγραφε ήταν καθαρεύουσα το βιβλίο που παρουσιάζω είναι σε απόδοση του Κώστα Πούλου.

Η ιστορία που διηγείται το βιβλίο διαδραματίζεται παραμονή Χριστουγέννων στη Σκιάθο. Δυο ενορίτες του παπά-Φραγκούλη του Σακελλάριου πήγαν στο κάστρο, που ήταν σ’ ένα γιγάντιο βράχο στην άλλη άκρη του νησιού, να μαζέψουν ξύλα. Όμως ο χειμώνας ήταν βαρύς κι αποκλείστηκαν. Τότε ο παπάς με κάποιους συγχωριανούς αποφάσισαν να τους βρουν και να τους φέρουν πίσω. Μαζί τους πήγε και η παπαδιά με το γιο της το Σπύρο γιατί το είχε τάμα, και άλλες γυναίκες. Αποφασισμένοι να πάνε όχι από την στεριά αλλά από την θάλασσα ξεκίνησαν πρωί-πρωί για το Κάστρο. Το ταξίδι τους ήταν πολύ δύσκολο. Τόσο που κινδύνεψε η ζωή τους. «Κόντευαν μεσάνυχτα όταν έφτασαν… μισοπνιγμένοι, παγωμένοι, αλμυροί από τη θάλασσα και λευκοί από το χιόνι.» Εκεί ήταν οι δύο αποκλεισμένοι ενορίτες και δύο βοσκοί βρήκαν εκεί καταφύγιο από το κρύο. Όλοι μαζί ετοίμασαν την εκκλησία για τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία. Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ακούστηκαν φωνές από έξω. Ήταν τρεις ναυτικοί που κατέληξαν εκεί παρασυρμένοι από την τρικυμία. Μετά τη Λειτουργία χαρούμενοι όλοι που είχαν σωθεί και ήταν γεροί φάγανε και ήπιαν ευτυχισμένοι.

Διονυσία Ξανθάκη, Ε1

* * *

Μια ξεχωριστή μέρα του μπαρμπα-Πανώφ

Ο μπαρμπα-Πανώφ ήταν ένας απλός άνθρωπος και αγαπητός από όλους. Δεν ήταν πλούσιος μα ούτε και φτωχός, είχε τα απαραίτητα για να ζήσει απλά και ταπεινά. Έμενε σ' ένα μικρό και φτωχικό δωματιάκι. 

Μια μέρα όμως συνέβη κάτι απίθανο στον μπαρμπα-Πανώφ. Καθώς κοιμόταν άκουσε μια φωνή που του ανακοίνωσε ότι ανήμερα των Χριστουγέννων θα τον επισκεφτεί, «Ο Θεός θα ήταν που μου μίλησε», συλλογίστηκε. Την άλλη μέρα λοιπόν έφτιαξε το πρωινό του και πετάχτηκε στο παράθυρο του περιμένοντας τον Χριστό. Καθώς Τον περίμενε είδε τον οδοκαθαριστή που κάθε μέρα καθάριζε τους δρόμους μες στο κρύο. Του έκανε νόημα να έρθει και αυτός παραξενεμένος τον πλησίασε. Ο μπαρμπα-Πανώφ τον προσκάλεσε για ένα ποτήρι τσάι. Εκείνος δέχτηκε. Όταν ο οδοκαθαριστής έφυγε ο μπαρμπα-Πανώφ διέκρινε στον δρόμο μια νέα γυναίκα με ένα μωράκι στην αγκαλιά της. Η γυναίκα φαινόταν ταλαιπωρημένη. Ο μπαρμπα-Πανώφ την κάλεσε στο σπίτι του και της πρόσφερε φαγητό από το μεσημεριανό του. Ακόμα χάρισε στο μικρό μωράκι το πιο όμορφο ζευγάρι παπουτσιών που είχε φτιάξει, γιατί ήταν τσαγκάρης. 

Όταν ο ήλιος έδυσε  ο μπαρμπα-Πανώφ παραπονέθηκε πως ο Θεός δεν ήρθε όπως του είχε υποσχεθεί. Και τότε άκουσε εκείνη τη φωνή ξανά η οποία του εξήγησε πως ήρθε με τη μορφή του οδοκαθαριστή και της γυναίκας με το μωράκι. Ο μπαρμπα-Πανώφ παραξενεύτηκε αλλά σιγά-σιγά ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του!

Νελλίνα Καμπίτση, Ε1  

* * *

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Παραμονές Χριστουγέννων και όλοι οι κάτοικοι του χωριού φαίνονταν αγανακτισμένοι από την εργασία τις μέρες των γιορτών. Μόνο ο μαστρο-Παύλος (ο πιο τεμπέλης του χωριού) χαλάρωνε πίνοντας ρούμι στο καπηλειό του Πατσόπουλου. Διωγμένος από το σπίτι του, βρισμένος από την γυναίκα του και προσβεβλημένος από τους συγγενείς του. Ούτε πεντάρα δεν είχε για να πληρώσει το ρούμι του, καλά που τον κέρασε ο μαστρο- Δημήτρης λέγοντας τα νέα του. Φεύγοντας από το καπηλειό ονειρευόταν μια ψητή γαλόπουλα. Μια ιδέα του πέρασε από το μυαλό ότι αν συμφιλιωθεί με την γυναίκα του ίσως φάει μαζί της τα Χριστούγεννα. Ανοίγοντας την εξώπορτα του σπιτιού του ούτε ο αέρας δεν ακουγόταν… Με διάφορα τεχνάσματα, λοιπόν, προσπαθεί να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη της οικογένειάς του.

Μαρία Νίτσα, E1