Πειράματα στην τάξη

Γιατί να το κρύψουμε; Είμαστε στην Α΄ τάξη αλλά τα πειράματα μάς αρέσουν και πάντοτε τα περιμένουμε με την ίδια ανυπομονησία. 

Αυτή τη φορά σειρά είχε, για αρχή, ένα... λεμόνι. Αλλά όχι ένα οποιοδήποτε λεμόνι. Ένα λεμόνι... ηφαίστειο! Με έναν τρόπο αναπάντεχο και εντυπωσιακό, με καθημερινά υλικά όπως οι μαγειρική σόδα και το λεμόνι, ήρθαμε σε επαφή με τις έννοιες των οξέων και των βάσεων και παρατηρήσαμε πώς συμπεριφέρονται οι ουσίες αυτές όταν αναμειχθούν.

Επόμενος σταθμός ο στατικός ηλεκτρισμός! 

Μπαλόνια, καλαμάκια και... πολύ τρίψιμο! Οι κόποι μας δικαιώθηκαν, αφού τα είδαμε να μεταμορφώνονται σε «μαγνήτες» που τραβούσαν πάνω τους από μικρά χαρτάκια και κομμάτια από φελιζόλ μέχρι και τα μαλλιά μας! Μάθαμε κάτι καινούριο, διασκεδάσαμε και είδαμε ότι ένα καλό πείραμα κάνει τη γνώση παιχνιδάκι!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με Πίστη, Αγώνες και Θυσίες

Η Ε΄ τάξη του Σχολείου μας επισκέφτηκε το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης και ξεναγήθηκε στην έκθεση «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με Πίστη, Αγώνες και Θυσίες». 

Οι μαθητές και μαθήτριες είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν εξαιρετικά και σπάνια εκθέματα, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή που ξεκίνησε από τα χρόνια του Αγίου Δημητρίου, συνέχισε στον Μακεδονικό Αγώνα και τους Βαλκανικούς Πολέμους, για να καταλήξει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το Έπος του ‘40 και την περίοδο της Κατοχής.

Το τενεκεδένιο σχολείο

Την Τρίτη 14 Ιανουαρίου, τρεις τάξεις του Δημοτικού, η Β΄, η Γ΄ και η Δ΄ παρακολούθησαν στο θέατρο "Αυλαία" τη θεατρική παράσταση "Το τενεκεδένιο σχολείο", που στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Άννας Ιακώβου. Μια παράσταση που διασκέδασε, προβλημάτισε και ενέπνευσε παιδιά και δασκάλους!

Πού στηρίζεται το έργο:

«Τον Σεπτέμβριο του 1923, στη Θεσσαλονίκη, παιδιά ξυπόλυτα με μπαλωμένα ρούχα κι όμως πεντακάθαρα, συγκεντρώθηκαν για να κάνουν το πρώτο τους μάθημα σε ένα σχολείο φτιαγμένο από τενεκέδες.

Με τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από την Ιωνία θα κατακλύσουν τη Θεσσαλονίκη. Στον οικιστικό χώρο της Θεσσαλονίκης εγκαταστάθηκαν περί τους 110.000 πρόσφυγες, όταν ο πληθυσμός στην ίδια περιοχή ήταν περίπου 120.000.

Πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Άνω Πόλη, κτίζοντας παράγκες σε επαφή με τα κάστρα, ενώ αρκετοί βρήκαν καταφύγιο στο κέντρο της πόλης, στους ναούς, με επίκεντρο τον ναό της Παναγίας Αχειροποιήτου, σε σχολεία, τεμένη και εμπορικές στοές. Παράλληλα, άλλοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Καλαμαριά, την Τούμπα και την Αγία Φωτεινή, άλλοι κατευθύνθηκαν στα περίχωρα, κι έμεναν σε στρατόπεδα, ή ίδρυσαν συνοικισμούς, σε ανάμνηση των αλησμόνητων πατρίδων (Κορδελιό, Μενεμένη, Ξηροκρήνη, Νέα Ευκαρπία, Νέα Κρήνη, Νέα Μηχανιώνα, Νέα Μαγνησία, Συκιές, Νεάπολη, Σαράντα Εκκλησιές).

Έναν χρόνο μετά την εγκατάστασή τους, το 1923, χιλιάδες παιδιά δεν έχουν καμία εκπαίδευση– η Πρόνοια και το κράτος δεν έχει δυνατότητες να παρέχει σχολικές υποδομές κι έτσι με πρωτοβουλία των ίδιων των προσφύγων, μία μοναδική ιστορία γεννιέται…

Στην αυλή του Ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος» στην Τούμπα, οι πρόσφυγες αδελφοί –και πρόγονοί μας- από την Σμύρνη έφτιαξαν με τα ίδια τους τα χέρια, από ξύλα και τενεκέδες, το πρώτο προσφυγικό σχολείο της Θεσσαλονίκης, όπου μέχρι και σήμερα υπάρχει το 56ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης με την επιγραφή «Τενεκεδένιο Σχολείο».

Στην ιστορία μας αναβιώνεται μία αξιολάτρευτη παρέα προσφυγόπουλων του 1923, οι οποίοι μαζί με τους γονείς και τους αγαπημένους τους δασκάλους, τον –λόγιο- κύριο Χαρίλαο και την –μελωδικότατη- κυρία Πολυξένη, έγραψαν Ιστορία. Μέσα από τις λάσπες των προσφυγικών καταυλισμών ενώθηκαν, δημιούργησαν κάνοντας την αναποδιά παιχνίδι, την δυσκολία ελπίδα και την προσφυγιά αλληλεγγύη.

«Το Τενεκεδένιο Σχολείο», το θεατρικό έργο, βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά στοιχεία, με αυθεντική πρωτότυπη μουσική και παραδοσιακά σμυρναίικα και ρεμπέτικα τραγούδια, ζωντανεύει φέτος στη σκηνή, ως ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια της ιστορίας της Θεσσαλονίκης.»

Υπέροχες ερμηνείες, από ταλαντούχους ηθοποιούς, μας προσέφεραν ένα πολύ όμορφο θέαμα! Στο τέλος, προσκάλεσαν κάθε τάξη να φωτογραφηθεί μαζί τους! Και εμείς, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν χάσαμε τη μοναδική αυτή ευκαιρία!

Καθαρίζοντας πετρελαιοκηλίδες

 Στη Γ’ τάξη συνεχίζουμε την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα. Διαβάσαμε το κείμενο «Τετράδιο ζωγραφικής», όπου η Καίτη ζωγραφίζει μια θάλασσα μαύρη από τις πετρελαιοκηλίδες.

Το κείμενο έχει μια στενόχωρη χροιά καθώς τελειώνει με τη φράση: «Ζωγράφισα έναν άνθρωπο στην παραλία, που κάθεται μαζεμένος και κλαίει. Θυμάται τη θάλασσα όπως ήταν πριν και λυπάται που τη βλέπει τώρα έτσι».

Πώς, λοιπόν, ο άνθρωπος μαζεύει το χάος των πετρελαιοκηλίδων που ο ίδιος προκαλεί; Κάναμε ένα περιβαλλοντικό μάθημα, για να δούμε: πρώτον, πώς δημιουργούνται οι πετρελαιοκηλίδες και, δεύτερον, τους τρόπους που μαζεύονται. 

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και η κάθε ομάδα πήρε από ένα αλουμινένιο ταψάκι που το γέμισε νερό και κοχύλια προσομοιάζοντας τη θάλασσα. Ακόμη, η κάθε ομάδα είχε ένα ποτηράκι με λάδι, ένα κουτάλι, βαμβάκι και ένα ποτηράκι με υγρό σαπούνι.

Ξεκίνησαν χύνοντας το λάδι στη «θάλασσα». Έτσι προσομοιάζεται το πετρέλαιο, καθώς το λάδι, όπως και το πετρέλαιο, δεν αναμιγνύεται με το νερό. Στη συνέχεια η κάθε ομάδα δοκίμασε τρόπους για να αφαιρέσει το λάδι από το νερό.

1) Με το κουτάλι. Όπως και στην πετρελαιοκηλίδα που έχουν έναν αντίστοιχο μηχανισμό, έτσι και με το κουτάλι, αφαιρείται ποσότητα του λαδιού. Η διαδικασία είναι αργή και δεν έχει τρομερά επιτυχή αποτελέσματα.

2) Με κάποιο απορροφητικό υλικό (στην περίπτωσή μας, το βαμβάκι). Όπως αντίστοιχα και με το πετρέλαιο που προσπαθούν να το απορροφήσουν από το νερό, έτσι και με το βαμβάκι, είδαμε ότι είναι δυνατόν να απορροφηθεί το λάδι μαζί με μεγάλες ποσότητες νερού. Και πάλι όμως δεν υπάρχει ολοκληρωτική επιτυχία.

3) Τα απορρυπαντικά πλοία, ρίχνουν χημικά στη θάλασσα και καταφέρνουν να αναμίξουν το νερό με το πετρέλαιο, έτσι ώστε να γίνει και πάλι διαμπερές. Όταν λοιπόν έριξαν το απορρυπαντικό τα παιδιά, είδαν ξεκάθαρα το λάδι να φεύγει προς την άκρη του ταψιού και στη συνέχεια, ανακάτεψαν το νερό μέχρι να είναι ενιαίο νερό με λάδι.

Είναι κάποια από αυτές τις τρεις λύσεις τέλεια; Όχι. Αυτό ακριβώς επικοινωνήθηκε και στα παιδιά. Το καλύτερο είναι η πρόληψη και ο σεβασμός προς τη φύση. Ας μην εκμεταλλευόμαστε όλα τα καλά που μας δίνει! Ας την αγαπήσουμε και ας ανταποδώσουμε την αγάπη της!