Ελιά η τιμημένη...

Ελιά η τιμημένη…

Έτσι την αποκαλεί στο ποίημά του ο Κωστής Παλαμάς. Και αλήθεια, πόσο δίκιο έχει! Ένα δέντρο που έχει βαθιά τις ρίζες του στην ελληνική ιστορία και απλώνει τα κλαδιά του σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Τη συναντάμε στη θρησκεία, τον πολιτισμό και την τέχνη μας.

Φέτος, λοιπόν, αποφασίσαμε με τους μικρούς μαθητές και τις μαθήτριες της Α’ Τάξης να ταξιδέψουμε μαζί της και να τη γνωρίσουμε καλύτερα, μέσα από την ομαδική εργασία «Ελιά, πες μας την ιστορία σου». Πρώτος μας σταθμός, η μυθολογία. Ποιος άραγε δεν ξέρει τον μύθο για το πώς πήρε η Αθήνα το όνομα της. Πώς το δώρο της θεάς Αθηνάς, η ακριβή ελιά, έκανε τους Αθηναίους να την επιλέξουν ως προστάτιδα της πόλης τους έναντι του θεού Ποσειδώνα. Αφού λοιπόν αναφερθήκαμε σε αυτόν, τα παιδιά κλήθηκαν να στολίσουν χάρτινους αμφορείς. Οι «αγγειογραφίες» τους, εξαιρετικές!

Κι έπειτα, ψηλαφίσαμε την παρουσία αυτού του ευλογημένου δέντρου μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Από τη μινωική Κρήτη έως την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Την είδαμε ως φορέα του «ευ αγωνίζεσθαι» στον απλό και απέριττο κότινο των Ολυμπιακών Αγώνων να στεφανώνει αθλητές. Τη βρήκαμε να καίει στο ταπεινό καντηλάκι των χριστιανών, να τρέφει, να θεραπεύει, να διακοσμεί, να εμπνέει πεζογράφους, ποιητές, ζωγράφους. Μάλιστα οι μικροί καλλιτέχνες μας έφτιαξαν και τους δικούς τους, μοναδικούς, πίνακες ζωγραφικής.

Μέσα, λοιπόν, από αυτό το συναρπαστικό ταξίδι καταλήξαμε να βιώσουμε αυτό, που τόσο εύστοχα, έγραψε ο Έλληνας νομπελίστας ποιητής, Οδυσσέας Ελύτης: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι, που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»