Τις ημέρες που πέρασαν, στην Γ΄ τάξη, συζητήσαμε πολύ για τα γεγονότα του 1940. Είπαμε για τον πόλεμο, για την αυτοθυσία ανδρών και γυναικών, για την ανιδιοτέλεια των αγωνιστών, για τα δεινά του πολέμου και την αντίσταση στην αρπαγή της ελευθερίας.
Παρακολουθήσαμε την εξαιρετική γιορτή της Δ’ τάξης, μάθαμε καινούρια πράγματα και θυμηθήκαμε κάποια που είχαν λησμονηθεί.
Όταν επιστρέψαμε, τελικά, στα θρανία, έγινε μία ερώτηση στα παιδιά... «Ακούσατε τόσα για τον πόλεμο, για τις μάχες, για τα βουνά, το κρύο και τις κακουχίες. Αλήθεια, τους ξέρετε όλους αυτούς τους στρατιώτες που σκοτώθηκαν εκεί; Θα τους μάθετε άραγε ποτέ; Δυστυχώς όχι... Δυστυχώς θα παραμείνουν άγνωστοι σε σας και σε πολλούς ακόμη. Αν όμως ήταν μπροστά σας, αυτός, ο άγνωστος στρατιώτης...τι θα του λέγατε;»
Και τα παιδιά μας, που έχουν μάθει να ακούν να αισθάνονται και να συναισθάνονται, προσέφεραν φόρο τιμής στον Άγνωστο Στρατιώτη, εκφράζονται την ευγνωμοσύνη τους για τη θυσία όσων έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου