Μαθητές και μαθήτριες της Ε΄τάξης περιγράφουν και σχολιάζουν τη διπλανή εικόνα.
Στην εικόνα βλέπουμε ένα δεκάχρονο, ψηλό αγοράκι, με ξανθά μαλλιά και παλιά, βρόμικα ρούχα. Το αγόρι κάνει ισορροπία στις ράγες του τρένου μια συννεφιασμένη μέρα στην εξοχή, δίπλα στις κεραίες της ΔΕΗ. Όμως, δεν είναι μόνος, μαζί του είναι ένας μεγάλος, βρόμικος, ασπρόμαυρος σκύλος που φαίνεται πολύ παιχνιδιάρης.
Από τα ρούχα του παιδιού, καταλαβαίνουμε πως δεν είναι πλούσιο, ούτε μένει στην πόλη. Μάλλον το σπίτι του θα είναι απλό και το σχολείο του θα έχει μια μικρή, χωμάτινη αυλή με πολλά παρτέρια με λουλουδάκια. Ίσως να έχει φτιάξει καμιά πάνινη μπάλα, κουβαριάζοντας κουρελάκια ή ακόμα κι ένα ξύλινο σπαθί, από κλαδιά δέντρου. Σίγουρα, οι φίλοι του θα είναι δραστήριοι και άτακτοι: θα παίζουν με σφεντόνες, θα βάζουν σκαντζόχοιρους στην καρέκλα τις δασκάλας ή μυρμήγκια στην τσέπη του διευθυντή. Και σίγουρα θα παίζουν κρυφτό στο δάσος και θα σκαρφαλώνουν στα δέντρα...
Κατερίνα Ακριβοπούλου , Ε΄
Στην εικόνα βλέπουμε ένα αγόρι με παρέα με έναν σκύλο, ο οποίος φαίνεται να ακολουθεί το αγόρι σε κάθε του βήμα. Το αγόρι δείχνει να είναι σε νεαρή ηλικία, ψηλό και με ξανθά μαλλιά. Τα ρούχα του μοιάζουν παλιά και φτωχικά αλλά καθαρά. Το αγόρι έχει σηκωμένα τα χέρια προς τον ουρανό και το κεφάλι του σκυμμένο κάτω, για να βλέπει μπροστά του και να μη σκοντάψει. Προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω στις ράγες του τρένου και ο σκύλος τον ακολουθεί. Πρόκειται για ένα όμορφο κουτάβι αρκετά μεγάλο σε μέγεθος.
Φαντάζομαι ότι εκείνη την εποχή δεν είχαν τόσα χρήματα και τόσες πολυτέλειες. Τα παιδιά πιστεύω ότι είχαν ελάχιστα αγοραστά παιχνίδια και άλλη νοοτροπία. Τα σπίτια τους πρέπει να ήταν πιο «αυστηρά» το ίδιο και ο δάσκαλος στο σχολείο, το καλύτερο όμως ήταν το πόσο δεμένα ήταν μεταξύ τους τα παιδιά.
Μαρία Τοπούζη
Στην εικόνα βλέπουμε ένα αγόρι να ισορροπεί πάνω στις ράγες του τρένου, παρέα με έναν μικρό, ασπρόμαυρο και λίγο βρόμικο σκύλο. Τα ρούχα του αγοριού φαίνονται παλιά μα καθαρά και τα μαλλιά του μοιάζουν ξανθά. Πιστεύω πως μπορεί η ηλικία του να είναι από 10 έως 12 ετών, γιατί φαίνεται αρκετά ψηλός. Ο ουρανός από πίσω μοιάζει συννεφιασμένος και όχι και τόσο «χαρούμενος».
Φαντάζομαι πως μένει σε ένα χωριό και το σπίτι του είναι κλασικό και παραδοσιακό. Στο σχολείο πιστεύω ότι θα πήγαινε με τα πόδια, παρέα με τους φίλους του. Στα περισσότερα παιδιά εκείνη την εποχή μάλλον δε θα άρεζε το σχολείο, εξαιτίας των πολύ αυστηρών δασκάλων. Πιστεύω πως το παιδί έπαιζε συχνά στην εξοχή μαζί με τους φίλους του. Άλλωστε τότε τα παιδιά δεν είχαν πολλά παιχνίδια και δε θεωρούσαν τα πάντα δεδομένα. Να μια συμβουλή που πρέπει η γενιά μας να αξιοποιήσει.
Κατερίνα Σιάσιου, Ε΄
Στην εικόνα βλέπουμε ένα αγοράκι να παίζει σε σιδηροδρομικές ράγες. Είναι γύρω στα 13 ετών, έχει κοντά και ξανθά μαλλιά και φοράει παλιά και βρώμικα ρούχα. Επίσης, έχει δίπλα του ένα σκύλο, ο οποίος είναι μεγαλόσωμος, σκουρόχρωμος και φαίνεται χαρούμενος που είναι μαζί με το αγοράκι.
Από την ασπρόμαυρη φωτογραφία παίρνουμε πολλές πληροφορίες για τη ζωή του αγοριού. Χρονικά βρισκόμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα. Το σπίτι του πρέπει να είναι φτωχικό, χωρίς ανέσεις όπως το να έχει φούρνο, τηλεόραση ή πλυντήριο. Σίγουρα θα μοιράζεται το δωμάτιό του με τα αδέρφια του, όπως και τα ρούχα του, τα οποία θα είναι λίγα. Μάλλον θα έχει μία αλλαξιά καλή για την Κυριακή και ένα σετ καθημερινό για το σχολείο και το παιχνίδι. Το σχολείο εκείνα τα χρόνια είναι αυστηρό με τιμωρίες και οι δάσκαλοι κρατάνε βέργα, για να τηρούν την τάξη μέσα στο μάθημα. Μετά το σχολείο έχει πολύ χρόνο να παίξει έξω στις αλάνες με τους φίλους του αυτοσχέδια παιχνίδια με τούβλα, πέτρες, ξύλα και φύλλα.
Έλενα Αλεξανδρίδου, Ε΄
Το αγόρι της φωτογραφίας στο δικό μου μυαλό είναι ο δωδεκάχρονος Νίκος… Ένα ψηλό, ξανθό αγόρι που φοράει μια παλιά φόρμα εργασίας, καθώς βοηθάει τον πατέρα του στο συνεργείο αυτοκινήτων. Τις περισσότερες φορές παίζει κοντά στις εγκαταλελειμμένες ράγες του τρένου γιατί έχει ησυχία και μπορεί να απολαύσει τον καταγάλανο ουρανό. Συντροφιά του έχει τον μεγάλο και ασπρόμαυρο σκύλο του.
Άλλες φορές ο Νίκος παίζει με τους φίλους του στην αυλή του σπιτιού του ή του σχολείου του που είναι εκεί κοντά. Τα παιχνίδια του είναι μια μπάλα ποδοσφαίρου, το ποδήλατό του και μια κούνια που έστησε ο πατέρας του στην αυλή του σπιτιού τους.
Αχιλλέας Καμανάς, Ε΄
Στην πρώτη εικόνα παρατηρώ ένα παιδάκι 10-12 ετών αρκετά ψηλό και μελαχρινό. Τα ρούχα που φοράει είναι βρόμικα, παλιά και σκονισμένα. Το παιδάκι παίζει στις γραμμές του τρένου μαζί με τον σκύλο του, ο οποίος φαίνεται μεγάλος, βρόμικος και το χρώμα του είναι γκρίζο. Ο ουρανός είναι σκουρόχρωμος και αυτό σημαίνει πως θα βρέξει.
Στο σπίτι του, το παιδάκι φαίνεται να μην έχει την ίδια φροντίδα που έχουμε εμείς σήμερα…Αυτό το καταλαβαίνουμε από τα ρούχα του. Επίσης, δε θα μπορούσε να μάθει πολλά γράμματα, διότι τα παλαιά χρόνια δεν είχαν όλες οικογένειες την οικονομική δυνατότητα να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Παράλληλα, δεν είχε ο κόσμος τόσα πολλά χρήματα ώστε να μπορεί να αγοράζει πολλά παιχνίδια, για αυτό το μόνο «παιχνίδι» που πιστεύω είχε το παιδί ήταν ο σκύλος του, καθώς και το παίζει στο λιβάδι. Το παιδάκι υποθέτω πως θα είχε πολλές παρέες αλλά στην φωτογραφία δεν φαίνονται .
Φώτης Παπαδημητρίου, Ε΄
Το αγοράκι φοράει μια παλιά, ταλαιπωρημένη, λερωμένη σαλοπέτα και ένα κοντομάνικο μπλουζάκι. Πρέπει να είναι σε ηλικία 11 με 12 χρονών, έχει κοντά, ξανθά μαλλιά και είναι ψηλός. Περπατάει πάνω στις ράγες του τρένου και η παρέα που έχει είναι ένας σκύλος, ο οποίος είναι μεγάλος, καφέ και βρώμικος. Ο σκύλος φαίνεται διψασμένος και πιστός στο αφεντικό του. Στο τοπίο υπάρχουν κολώνες της ΔΕΗ, δέντρα και γρασίδι, ενώ ο ουρανός έχει πολλά σύννεφα.
Η ζωή του αγοριού πιστεύω πως είναι δύσκολη και φτωχική. Το σπίτι του μάλλον θα είναι μικρό, θα έχει ελάχιστα παιχνίδια και λογικά δε θα έχει φίλους, αφού και στην εικόνα είναι μόνο με τον σκύλο του. Το σχολείο του πιστεύω θα είναι και αυτό φτωχικό…
Κατερίνα Νταφούλη, Ε΄
Το αγόρι φαίνεται περίπου 12 χρονών, είναι ψηλό και έχει κοντά, ξανθά μαλλιά. Τα ρούχα που φοράει είναι απλά και καθαρά, αλλά τα χέρια του φαίνονται βρόμικα. Το αγόρι βρίσκεται στις ράγες ενός τρένου και κάνει ισορροπία, δείχνοντας κάπως λυπημένο. Για παρέα του έχει έναν ασπρόμαυρο σκύλο, ο οποίος είναι βρόμικος και διψάει. Ο ουρανός συννεφιασμένος...
Πιστεύω ότι στο σπίτι του δε βλέπει πολλή τηλεόραση, αλλά διαβάζει βιβλία και παίζει με τον σκύλο του. Στο σχολείο φαντάζομαι ότι θα είναι καλός μαθητής, όμως δε δείχνει να έχει πολλούς φίλους. Παιχνίδια υποθέτω ότι δεν έχει πολλά, για αυτό προτιμάει να παίζει περισσότερο με τον σκύλο του.
Θάνος Ματσκίδης, Ε΄
Στην ασπρόμαυρη εικόνα που βλέπουμε , η οποία είναι τραβηγμένη πολλά χρόνια πριν, υπάρχει ένα δεκάχρονο αγόρι μετρίου αναστήματος με κατάξανθα κοντά μαλλιά. Τα ρούχα του, μια τζιν φόρμα και ένα κοντομάνικο πουκάμισο, φαίνονται βρώμικα και παλιά. Ο μικρός μας «ήρωας» είναι αφοσιωμένος στο παιχνίδι του που δεν είναι άλλο από το να κάνει ισορροπία στις ράγες των τρένων, έχοντας παρέα έναν γέρικο μεγαλόσωμο σκύλο.
Δυστυχώς ο μικρός μας φίλος είναι αρκετά μοναχικός , αφού δεν πηγαίνει σχολείο. Τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ δύσκολα και τα αγόρια έπρεπε να βοηθάνε τον πατέρα τους στην δουλειά. Δεν υπήρχε καιρός για παιδική ανεμελιά ,παιχνίδια και σχολικές εμπειρίες. Ο μικρός μας φίλος αναγκάστηκε να μεγαλώσει απότομα…
Σοφία Κουνταρδά, Ε΄
Το αγόρι είναι γύρω στην ηλικία των 8 ετών, ψηλό και ξανθό. Τα ρούχα του είναι παλιά. Παίζει στις ράγες ενός τρένου και ο ουρανός από επάνω του είναι συννεφιασμένος. Δίπλα του έχει παρέα ένα σκύλο, ο οποίος είναι μεγάλος και λίγο βρόμικος. Το αγόρι φαίνεται να έχει καλή διάθεση.
Το σπίτι του αγοριού φαντάζομαι ότι θα είναι ένα μικρό σπίτι με αυλή, παλιό και αυτό όπως και το ντύσιμο του. Το σχολείο του επίσης θα είναι παλιάς εποχής. Φαντάζομαι το παιδί να παίζει με τους φίλους του κουτσό, κρυφτό και κυνηγητό, καθώς και άλλα παιχνίδια που παίζανε τα παιδιά πριν βγουν οι οθόνες και τα κινητά…
Βασιλική Παπαρίδου, Ε΄
Στην εικόνα αυτή το αγοράκι φαίνεται να είναι περίπου 13 χρονών. Είναι ψηλό και ξανθό και φοράει μια φθαρμένη ολόσωμη τζιν σαλοπέτα, ανασηκωμένη στα μπατζάκια κι από μέσα ένα ανοιχτόχρωμο κοντομάνικο πουκάμισο. Φοράει επίσης φθαρμένες, βρώμικες, καφέ μπότες με κορδόνια. Παίζει στην ύπαιθρο, ισορροπώντας με ανοιχτά τα χέρια, πάνω στις γραμμές ενός τρένου. Για παρέα έχει ένα σκυλί μεσαίου μεγέθους, χρώματος ασπρόμαυρου, με μεγάλα κατεβασμένα αυτιά και με τη γλώσσα να κρέμεται έξω από το στόμα του.
Το αγόρι, αν κρίνουμε από την ενδυμασία του, φαίνεται να προέρχεται από φτωχή οικογένεια, οπότε ανάλογα φτωχό θα είναι και το σπίτι στο οποίο διαμένει, το σχολείο στο οποίο φοιτεί, οι φίλοι με τους οποίους συναναστρέφεται και τα παιχνίδια με τα οποία παίζει. Πιθανόν το αγόρι να είναι μοναχικό και να μην έχει πολλούς φίλους, γιατί στη φωτογραφία βλέπουμε να συνοδεύεται μόνον από έναν σκύλο, μοιάζει όμως να παίζει ανέμελα, οπότε, παρότι φτωχό, δεν αποκλείεται να είναι ευτυχισμένο. Πιθανόν επίσης να μην έχει και πολύ καλές σχέσεις με τα μαθήματα, αν κρίνουμε το χρόνο που περνάει στην ύπαιθρο από τα σκονισμένα ρούχα του. Ίσως, και για τον ίδιο λόγο, να μην έχει πολλά παιχνίδια και να παίζει κυρίως εκτός σπιτιού.
Ευαγγελία Στυλιανάκη, Ε
Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα ξανθό αγοράκι περίπου 11 χρονών να περπατάει στις ράγες του τραίνου. Τα ρούχα του είναι παλιά αλλά καθαρά. Φοράει ένα τζιν παντελόνι, ένα κοντομάνικο πουκάμισο και μαύρες μπότες. Παρέα του έχει ένα σκύλο ασπρόμαυρο, πολύ βρώμικο. Το αγόρι έχει τα χέρια του ψηλά και κάνει ισορροπία.
Φαντάζομαι ότι μένει σε κάποιο χωριό και το σπίτι του έχει αυλή με πολλά λουλούδια. Μάλλον θα πηγαίνει σ ένα μικρό σχολείο με λίγα παιδάκια, όπως συμβαίνει συνήθως στα χωριά. Δε θα έχει πολλά παιχνίδια, αλλά του αρέσει να παίζει μπάλα με τους φίλους του κάθε μέρα.
Χρήστος Μέγας, Ε
Στην εικόνα βλέπουμε ένα αγόρι , περίπου 10 ετών , ψηλό με ξανθά μαλλιά. Τα ρούχα του φαίνονται καινούρια και καθαρά. Παίζει περπατώντας στις ράγες ενός τρένου παρέα με ένα μεγάλο , ασπρόμαυρο σκύλο. Ο σκύλος δεν είναι πολύ καθαρός και μάλλον δεν είναι δικός του αλλά κάποιο αδέσποτο της γειτονιάς.
Το σπίτι του παιδιού πρέπει να είναι μια μικρή μονοκατοικία , περιποιημένη και καθαρή μέσα στην οποία ζει ωραίες στιγμές με την οικογένειά του. Ίσως έχει και ένα μικρό κήπο με δέντρα, διάφορους θάμνους και λουλούδια ανάλογα με την εποχή.
Πολύ κοντά στο σπίτι του βρίσκεται και το σχολείο του. Ένα μικρό γκρι κτίριο με σκάλες και αίθουσες με μεγάλα παράθυρα. Αν και μικρό, θα έχει πολλούς μαθητές που καθημερινά γεμίζουν το προαύλιο τρέχοντας και παίζοντας διάφορα παιχνίδια στην ώρα του διαλείμματος.
Το παιχνίδι συνεχίζεται στη γειτονιά και μετά το σχολείο, αφού τα παιδιά κάνουν πρώτα τα μαθήματά τους. Έτσι το αγόρι δεν χρειάζεται και πολλά παιχνίδια παρά μόνο το ποδήλατο και την μπάλα του.
Μαρία Ροδανίδη, Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου