Τίτλος: Με οικογένεια
Συγγραφέας: ΕΚΤΩΡ ΜΑΛΟ
Εκδόσεις: Άγκυρα
Η υπόθεση του βιβλίου εξελίσσεται στη Γαλλία του 19ου αιώνα. Πρωταγωνίστρια του βιβλίου μου είναι η Περίνα η οποία όταν ήταν έντεκα χρονών έχασε τον πατέρα της. Η μικρή Περίνα ζει μαζί με την μητέρα της σε μια φτωχική άμαξα με το Παλικάρι, δηλαδή το γάιδαρο που είχαν. Η μητέρα της ήταν πολύ άρρωστη, γι’ αυτό ήταν ξαπλωμένη. Προορισμός τους ήταν το Μαροκούρ, οπού ήταν το χωριό του πατέρα της.
Εκεί που περίµεναν για να περάσουν τα σύνορα για το Παρίσι, συνάντησαν ένα παιδί, το οποίο τους πρότεινε να µείνουν στη Μάντρα Γκιγιό του Γκραν ντε Σελ. Η μητέρα υπέφερε πολύ από την αρρώστια της αλλά προσπαθούσε να το κρύβει από την κόρη της για να μην στεναχωριέται. Η Περίνα όμως το αισθανόταν παρόλη την προσπάθεια της μητέρας της να της το κρύψει. Η κατάσταση της υγείας της μητέρας όλο και χειροτέρευε, γι’ αυτό κάλεσαν αμέσως γιατρό. Τα λεφτά που τους είχαν απομείνει ήταν λίγα και δεν έφταναν για την αγορά των φαρμάκων. Έτσι αναγκάστηκαν να πουλήσουν το Παλικάρι και την άμαξά τους. Μετά από λίγες μέρες ταλαιπωρίας η μαμά της Περίνας δεν άντεξε άλλο και πέθανε. Η Περίνα μόνη της χωρίς λεφτά και φαγητό ξεκίνησε για να φτάσει στο Μαροκούρ όπου εκεί και ήταν ο στόχος της από την αρχή. Στο δρόμο της συνάντησε τη Ροζαλία, ένα κοριτσάκι ίδιας ηλικίας με την Περίνα, έγιναν φίλες κι έφτασαν μαζί στο Μαροκούρ όπου πήγαινε και η Ροζαλία. Όταν έφτασαν στο Μαροκούρ η Ροζαλία της πρότεινε να μείνει στο ξενοδοχείο της κυρα-Φρανσουάζ. Μετά από λίγο καιρό η Περίνα αποφάσισε να φύγει και λίγο πιο πέρα βρήκε μια καλύβα όπου εκεί έκρινε ότι μπορούσε να μείνει όμως κρυφά από όλους ακόμα και από την καλύτερή της φίλη τη Ροζαλία. Όταν το έµαθε αυτό η Ροζαλία της κακοφάνηκε «γιατί να φύγει η Περίνα από το ξενοδοχείο της κυρα-Φρανσουάζ;» σκεφτόταν αλλά η μικρή Περίνα τής εξήγησε τα γεγονότα που είχαν συμβεί και τότε η Ροζαλία την κατάλαβε. Επειδή η Περίνα είχε ανάγκη από χρήματα, άρχισε να δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο όπου ο γέρο-εργοστασιάρχης τής είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Την έκανε διερμηνέα του και της συμπεριφερόταν σαν δικό του παιδί δίνοντας της ένα δωμάτιο στον πύργο του. Ο κύριος Βιλφράν Παινταβουάν, ο εργοστασιάρχης, έλπιζε πως κάποια μέρα θα έβρισκε το χαμένο του γιο. Ο Εντμόν Παινταβουάν, παντρεύτηκε και έφυγε για την Ινδία. Έκτοτε, πατέρας και γιος δεν συναντήθηκαν ξανά. Μετά από ένα χρόνο περίπου, ο κύριος Βιλφράν Παινταβουάν, ανακαλύπτει πως το κοριτσάκι που φιλοξενούσε ήταν η κόρη του πεθαμένου γιου του…
«Αν εσείς φερθείτε με ανωτερότητα και νιώσετε τον πόνο τους, ενώ εκείνοι αγνόησαν τον δικό σας, θα τους δώσετε ένα καλό μάθημα και το καλό παράδειγμα.»
Ευτυχία Μπιτζένη, Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου